Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
- « Poprzednia
- 1
- …
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- …
- 87
- Następna »
t. 420
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wa |
|||
t. 422-423
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Odczytana dosłownie wersja A (→Wn1→Wf1) jest z pewnością błędna, mimo że oba takty są tak samo zapisane za drugim razem (t. 462-463). Świadczy o tym akord B-g-des1-f1 (a nie -e1) brzmiący w orkiestrze od początku t. 422, a przede wszystkim bemole obniżające e3 na es3, które w obu taktach zostały dodane w korekcie Wf2 (→Wa), niemal na pewno przez Chopina. Bemole dodano także w Wn2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
|||
t. 423
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Na początku taktu w A nie ma obniżającego d3 na des3. To oczywiste przeoczenie Chopina zostało poprawione – być może przez niego – już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
|||
t. 424
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf (→Wa) przed 2. szesnastką nie ma znaku chromatycznego. Krzyżyk konieczny dla uzyskania cis1, niewątpliwie zamierzonego tu przez Chopina, dodano w Wn. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wa |
|||
t. 433
|
Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll
..
Żadna z wersji źródłowych nie może być uważana za w pełni wiarygodną. Brak znaków chromatycznych przed 3. oktawą w KG (→Wn1) i Wf nakazywałby odczytanie jej jako Dis-dis, wiarygodność takiego odczytania podważają jednak częste w utworach Chopina przeoczenia znaków chromatycznych w podobnych sytuacjach. Z drugiej strony, kasowniki widoczne w Wa są przypuszczalnie dodatkiem adiustatora (jest to zupełnie pewne w przypadku Wn2). W przeciwieństwie do t. 95 kryteria stylistyczne przemawiają tu jednak zdecydowanie za błędnym opuszczeniem kasowników: t. 433-434 tworzą pierwszy człon progresji modulującej (chromatycznej), której istotą jest ścisłe zachowanie struktury interwałowej motywów. Dlatego też tę właśnie wersję z oktawą D-d podajemy jako główną. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- …
- 87
- Następna »