Zagadnienia : Zmiany linii głównej

t. 12

Utwór: op. 63 nr 2, Mazurek f-moll

es2 w As

e2 w Wf (→Wn,Wa)

..

Pominięcia znaków definiujących alterację zda­rzały się Chopinowi tylko wyjątkowo, toteż brak w As znaku chromatycznego przed ostatnią ósemką, co czyni z niej es2, to zapewne wcześ­niejsza wersja.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 12

Utwór: op. 2, Wariacja IV, wersja pierwotna

Pasaż rozbieżny w ApI

Pasaż rozbieżny w ApI

koor U

Pasaż zbieżny w A

koor ApI

Pasaż zbieżny w A

..

W ApI Chopin kontynuuje podstawowy schemat rozbieżnych pasaży o jedną ósemkę dłużej. W wersji A Chopin upodobnił układ figur tego taktu do t. 8.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej

t. 12

Utwór: op. 2, Wariacja IV, wersja pierwotna

Pasaże od Gis do gis i od ddo h1 w ApI, wersja podstawowa

Pasaże od Gis do gis i od ddo h1 w ApI, wersja podstawowa

koor U

Pasaże od F do d1 i od ddo f1 w A

koor ApI

Pasaże od F do d1 i od ddo f1 w A

..

Podstawowa wersja ApI (nuty normalnej wielkości, na głównych pięcioliniach) wyraźnie odbiega strukturą interwałów, a także chwytem pianistycznym od panującego poza tym schematu figuracji. Mogło to być powodem dopisania alternatywnej wersji, która na etapie pisania A stała się już obowiązującą. Patrz też t. 13.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej

t. 13-14

Utwór: op. 64 nr 1, Walc Des-dur

Półnuta i ósemki w As

!!!   miniat: t. 13, tylko górna 5-linia,      EZnieU1

Ósemki w AI i A (→WfWn,Wa)

Triola i ósemki w AII i AIII

EZnieU

..

Wcześniejsze autografy świadczą o trwających poszukiwaniach Chopina, jeśli chodzi o najzręczniejszą i sugestywną formułę dla idei nici rozwijającej się z wirującego kłębka. Ideę tę – wedle świadectwa Wilhelma von Lenza* – sugerował uczniom sam Chopin słowami "to winno rozwijać się jak [nić] z kłębka". Dopiero w wersji ostatecznej melodia zarówno w t. 5-7, jak i 13-15 ma jednorodną, gładko się "rozwijającą" postać, bez mniej lub bardziej wyraźnych zatrzymań (jak jest w As i AI) lub nawiązań do początkowej fazy rodzenia się ostinatowej, wirującej figury (jak jest w AII i AIII).


* W. von Lenz, Uebersichtliche Beurtheilung der Pianoforte-Kompositionen von Chopin [...], "Neue Berliner Musikzeitung" 18 IX 1872.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany linii głównej

t. 13

Utwór: WN 37, Lento con gran espressione

4 nuty w A1, KK (→KB) i WL

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, wycinek.                              EZnieU

3 nuty w KJ

EZTU

..

Za przyjęciem wersji KJ jako głównej przemawia:

  • bardzo "Chopinowskie" zróżnicowanie trzech analogicznych t. 5, 13 i 46 – zakończenie trylu składa się w nich kolejno z 2, 3 i 4 nut (por. odwrotną zmianę, tj. dodanie nuty w zakończeniu biegnika w t. 52);
  • możliwość adiustacji Kolberga w KK – nuta gis2 mogła być dopisana później, na co wskazują odstępy między nutami (por. notację t. 46 w tym rękopisie).

Wersję pozostałych źródeł można traktować jako równorzędny wariant, zwłaszcza że niewykluczone, iż mimo niezręcznego rozplanowania to Kolberg wiernie przepisał [A2], a błąd popełniła Ludwika.
W KB przednutki są zapisane jako drobne szesnastki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej , Błędy KJ , Adiustacje Kolberga , Adiustacje Bałakiriewa