mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności A

t. 254-256

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A (→Wn1→Wf) nie ma bemoli obniżających g2 na ges2 w t. 254 i 256. Tę oczywistą niedokładność częściowo poprawiono w Wa1 (→Wa2), dodając  w t. 256. Poprawny tekst mają tylko Wn2 i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 255

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Jeśli chodzi o kasowniki podwyższające nuty es na e w 2. połowie t. 255, Chopin w A zadowolił się znakami przed akordem l.r. (e1) i 3. trzydziestodwójką (e3). Pozostałe 3 kasowniki potrzebne w dalszej części pasażu dodano w Wn (→Wf,Wa).
W Wa  przed akordem l.r., który w Wn1 umieszczony jest nieco za nisko, został odczytany jako podwyższający des1 na d1.
W A  przed e3 wpisany jest za nisko, na wysokości c3. Tego typu niedokładności pojawiają się wielokrotnie w autografach Chopina, na ogół – tak jak tu – nie wpływając na odczytanie tekstu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty , Niedokładności A

t. 256

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Przed górną nutą 7. tercji w A brak . Oczywiste przeoczenie poprawiono już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 256-257

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Kropka staccato w t. 257 w A

EZnieU = łuk + kropka

Bez znaków w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU tylko łuk

3 kropki proponowane przez redakcję

EZTU = łuk + 3 kropki + nawiasy
..

W A nie ma kropek staccato/portato nad akordami w t. 256, a znak w t. 257, nieuwzględniony w Wf (→Wn,Wa), jest być może tylko plamką na papierze lub odpryskiem atramentu (na dostępnej fotografii A nie sposób się o tym przekonać). Biorąc jednak pod uwagę wyraźne kropki A w niemal identycznym motywie w t. 252-253, uważamy za bardzo prawdopodobne, że Chopin miał tu na myśli zasadniczo taki sam sposób wykonania. W tekście głównym uwzględniamy zatem kropkę w t. 257 i dodajemy kropki w t. 256, który jako ostatni w linii mógł być mniej starannie zapisany.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności A

t. 256

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Nuty es w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek;                         tr = puste;       red = kaso a1 i a2

Nuty e w ApI i A (interpretacja kontekstowa→Wn→Wf,Wa)

TGTU = 5 kaso e1, e2, e3, a1, a2
..

W całym pasażu Chopin nie postawił żadnych znaków chromatycznych oprócz kasowników przed 1. i 3. nutą (e i a). O ile konieczność podwyższenia kolejnych as na a nie ulega kwestii, o tyle użycie es1, es2 i es3 byłoby z harmonicznego i pianistycznego punktu widzenia możliwe. Większość argumentów przemawia jednak za użyciem e1, e2 i e3:

  • w figuracjach opartych na powtarzaniu pewnej figury w różnych oktawach (najczęściej pasaże lub gamy) Chopin uważał znaki chromatyczne umieszczone w pierwszej figurze za obowiązujące w całej sekwencji. Ewentualne odstępstwa oznaczał znakami ostrzegawczymi, jak np. bemole przed b2 w t. 60 i 62. Gdyby więc w omawianym pasażu słyszał es1, najprawdopodobniej opatrzyłby je ;
  • powyższe rozumowanie jest częściowo potwierdzone przez ApI, w którym znajduje się  przed przedostatnią nutą 1. miary taktu (e3);
  • kontekstem harmonicznym jest tu akord F-dur (bez septymy es), co potwierdzają zarówno partia orkiestry, jak i akordy fortepianu (na 3. ósemce i na końcu taktu). Nuty es w pasażu byłyby odczuwane jako akordowe, dając wrażenie akordu dominanty septymowej (F7). Natomiast alterowane nuty e słyszymy jako dźwięki obce, co zachowuje nienaruszone poczucie akordu F-dur jako podstawy harmonicznej;
  • w Wn (→Wf,Wa) dodano kasowniki podwyższające es1 na e1 i es2 na e2 (ten drugi działający także na es3; trzeci dodano tylko w Wn3), nawet jeśli wstawił je adiustator, nie zostały zakwestionowane przez Chopina w korekcie Wf1.

Jeśli chodzi o brakujące kasowniki przed a1 i a2, to w Wn1 (→Wf1,Wn2→WfSB) dodano tylko ten przed a2, co uzupełniono w Wa i Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Niedokładności A