Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 144
- Następna »
t. 3-12
|
Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur
..
Nie jest jasne, czy akcent w A miał być w intencji Chopina długi czy krótki. Zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa) odczytano go jako krótki, krótki akcent ma tu też (a także w t. 12) KFI. W tekście głównym również skłaniamy się do krótkiego akcentu – zarówno przyspieszenie tempa Preludium, jak i skrócenie wartości rytmicznej tej nuty przemawiają za krótkim, czysto dynamicznym akcentem. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń |
|||||||||
t. 3
|
Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll
..
Brak akcentu w KF (→Wn) to wynik nieuwagi kopisty, który pominął znaki z całej pierwszej linijki A. W Wf (→Wa) ten akcent długi odtworzono jako półtaktowe widełki diminuendo, co wprawdzie odpowiada mniej więcej długości znaku w A, ale nie uwzględnia jego umiejscowienia tylko pod ćwierćnutą a1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy KF |
|||||||||
t. 3-15
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
Ustalenie rodzaju akcentu, jaki Chopin miał na myśli na początku t. 3, 7, 11 i 15 nie jest oczywiste. Znaki nie różnią się od tych na końcu t. 4, 8, 12, które są niewatpliwie krótkie, a różnią się kształtem i długością od akcentu długiego na 2. mierze t. 7. Z tego względu w tekście głównym odtwarzamy je – zgodnie z pozostałymi źródłami – jako krótkie. Biorąc jednak pod uwagę długość akcentowanych nut, proponujemy akcenty długie jako rozwiązanie alternatywne. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Znak w Wf (→Wn,Wa) jest jednym z niewielu, które w Wfkor były już wydrukowane. Jego zgodność z intencją Chopina nie jest w związku z tym pewna ze względu na możliwość odwrócenia kierunku znaku w wyniku błędu sztycharza (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53). Błąd tego rodzaju wydaje się prawdopodobny, gdy wziąć pod uwagę kończący się tu czterotakt i następujący powrót pierwszej frazy z jej crescendem oraz prawdopodobne w Ao. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku |
|||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Akcent widoczny w Wf (→Wn,Wa) trzeba raczej odczytać jako krótki, choć w Wf używano jeszcze krótszych znaków, np. w Etiudzie C nr 1, t. 1-2. Także znak postawiony w Ao (obok ) bardziej przypomina zwykły, krótki akcent. Jednak długie akcenty wpisane przez Chopina w Wfkor w analogicznych t. 12 i 39 świadczą niedwuznacznie o tym, jakiego rodzaju akcentu Chopin chciał tu użyć. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 144
- Następna »