mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 11

Utwór: op. 19, Bolero

..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 11

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Kasownik ostrzegawczy przed c2 został dodany – prawdopodobnie przez Chopina – w korekcie Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf

t. 11

Utwór: op. 22, Andante spianato

..

W tekście głównym pomijamy występujący we wszystkich źródłach, zbędny  ostrzegawczy przed 3. szesnastką, fis.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy

t. 11

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Łuki rozdzielone w Afrag i A1 (→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, od półnuty 10 do h-g1 w t. 11, tylko górna 5-linia.                       EZnieU = łuk 9-11 + lewy koniec 11-12

Ciągły łuk w Wn

EZTU = lewy kawał
..

W A1 łuk rozpoczęty w t. 9 dochodzi niewątpliwie do 1. ósemki t. 11, mimo drobnej niedokładności zapisu – w t. 10 (na końcu linii) łuk nie wykracza wprawdzie poza kreskę taktową, ale w t. 11 wpisane jest jego dokończenie. Rozdzielone łuki obu zachowanych rękopisów mogą być tu uważane za równorzędny wariant, podobnie jak w t. 7 i dalszych powtórzeniach tej frazy. W tekście głównym podajemy ciągły łuk [A2] (→Wn).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 11-12

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Bez znaku w Afrag, A1 i Wa

!!!   miniat: wycinek, t. 11 i półnuta 12, tylko górna 5-linia.                      Tu bez kliszy 

 w Wf

EZnieU

 w Wn

EZTU
..

Chopin dodał  zarówno w [A2] (→Wn), jak i w korekcie Wf, jednak znaki wyraźnie różnią się zakresem – znak w Wf uwypukla przede wszystkim sam kulminacyjny akord, podczas gdy widełki Wn tworzą nieco szerszą płaszczyznę narastania. W tekście głównym idziemy za źródłem podstawowym, czyli Wn, ale najpóźniejszą wersję Wf uważamy za równorzędny wariant. Podobnie w t. 67-68.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf