Zagadnienia : Błędy Wf

t. 644

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

..

W Wf wszystkie akordy mają wartość ćwierćnuty, przez co takt liczy błędnie 7 ósemek. Porównanie z wersją Wa i KG (→Wn) pozwala zlokalizować błąd w ostatnim akordzie taktu.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf

t. 655

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

des1 i des1 w A (→KFWn) i Wa2 (→Wa3)

!!!   miniat: wycinek Wn1, ten takt, tylko dolna 5-linia, może być bez pedału.                       TGTU

fes1 i es1 w Wf, interpretacja

des1 i es1 w Wa1, interpretacja

..

Wersje Wf i Wa1 są niewątpliwie błędne (w dodatku w Wf przed 3. ósemką nie ma w rzeczywistości ) – prosty schemat, na którym oparty jest ten harmoniczny akompaniament, uległby nietłumaczącemu się brzmieniowo zaburzeniu. Poprawny tekst w Wa2 (→Wa3) wprowadzono zapewne na podstawie porównania z dwoma poprzednimi wystąpieniami tej frazy lub z Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Błędy powtórzone Wa

t. 656-657

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

des2 przetrzymane w A (–>KFWn)

!!!   miniat: wycinek Wn2, t. 656 + 1. ćwierćnuta 657, tylko górna 5-linia.                              EZTU

des2 powtórzone w Wf (→Wa)

Tu pusta klisza 

..

Brak przetrzymania des2 to zapewne przeoczenie sztycharza Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 667-670

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

g2 i fis2 w zapisie tremolanda w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: t. 667, tylko górna 5-linia, bez napisów.             Tu miniatura tr bez kropek przy tych nutach;             miniatura red z kropkami

Wcześniejsza, autentyczna notacja bez tych nut

TGTU

..

Notacja źródeł, w której tryl na fis2(3) zdublowa­ny jest w zapisie tremolanda, powstała w wyniku uzupełnienia w korekcie Wf notacji takiej, jak w analogicznych t. 329-332. Zmiana miała zapew­ne na celu sprecyzowanie, w jaki sposób należy połączyć oba elementy tej figury, w szczegól­ności którą nutę trylu – górną czy główną – grać jako pierwszą. Ostateczny rezultat tej korekty nie zo­stał jednak przez Chopina w pełni skontrolo­wany, o czym świadczy pozostawienie kilku wyraźnych błędów (patrz sąsiednia uwaga). Jest też możli­we, że Chopin uległ tu wpływowi np. wydawcy, gdyż w napisanym jako pierwszy, ale wydanym trzy lata później Koncercie f (cz. I, t. 179-180 i 335-336) zachował swoją oryginal­ną, pomysłową i ekonomiczną pisownię. Z tych względów w tekście głównym podajemy notację pierwotną, analogiczną do ekspozycji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 667

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Jako górną nutę tremolanda Wf ma c3 zamiast​​​​​​​ h2, którego należałoby się spodziewać, biorąc pod uwagę następne takty i analogiczną frazę w t. 329-332. Oczywistą pomyłkę sprostowano zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn