Zagadnienia : Dopiski WfJ
|
t. 99
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
ces2 jako ostatnia szesnastka w Wf (→Wn1,Wa) to najprawdopodobniej błąd – por. analogiczny t. 251. Potwierdza to Chopinowska, ołówkowa poprawka w WfJ. Natomiast adiustator Wn2 usunął niezgodność harmoniczną z partią l.r., ale nie uwzględnił struktury melodycznej figuracji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Błąd tercjowy , Dopiski WfJ |
||||||||
|
t. 105-107
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
W tekście głównym podajemy 3 cyfry Chopinowskiego palcowania, wpisanego ołówkiem do WfJ w t. 105 i 107. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfJ |
||||||||
|
t. 135
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
Wersja Wf (→Wn1,Wa) z sekstą d1-b1 jest najprawdopodobniej błędna, na co wskazuje porównanie z analogicznym t. 287, w którym występuje kwinta. Także wpisana w WfJ zmiana na des1-b1 przemawia za błędem w większości źródeł. Przy tym oryginalnemu zamysłowi Chopina odpowiadała raczej kwinta es1-b1, skoro des1 w drugim akordzie wymagało użycia kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Dopiski WfJ |
||||||||
|
t. 149
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf (→Wn1) 8 ostatnich nut zapisanych jest jako 2 grupy szesnastek. Podział na grupy sugeruje, że Chopin miał na myśli ścisły i regularny podział, nuty te powinny więc być trzydziestodwójkami. Odpowiednią zmianę wprowadzono w Wa i Wn2 (→Wn3). Dodatkowe belki zostały też dopisane w WfJ, choć autentyczności tak mało charakterystycznego wpisu nie sposób potwierdzić. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Dopiski WfJ , Błędy powtórzone Wn |
||||||||
|
t. 154
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
W tekście głównym uwzględniamy Chopinowskie palcowanie, wpisane ołówkiem do WfJ. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfJ |
. Dodatkowym argumentem za kwintą jest, zdaniem redakcji, kilkukrotne wystąpienie w tym temacie charakterystycznego zestawienia seksty c1-as1 z kwintą es1-b1 (t. 117, 120, 125, 141) – zawsze, gdy w melodii pojawia się as1 i b1 na tle akordów As-dur i Es7. Biorąc pod uwagę powyższe, w tekście głównym podajemy kwintę es1-b1. Wersję tę wprowadzono również w 
