Zagadnienia : Umiejscowienie oznaczeń

t. 230

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Bez znaku w A (→WfWa)

!!!   miniat: wycinek, tylko górna 5-linia.          Tu pusta klisza 

 w KF (→Wn1)

EZTU = widły i łuk

 w Wn2 (→Wn3)

EZnieU

..

W tekście głównym podajemy widełki , wpisane przez Chopina w KF (→Wn1). W późniejszych Wn znak dowolnie skrócono i przeniesiono nad górną pięciolinię. Podobnie w t. 681.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF

t. 265

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A

! miniat: wycinek;                    EZTU

 w Wn1 (→Wn2)

EZnieU

 w Wf1, Wa i Wn3

! miniat: Wa1;                EZnieU1

 w WfSB

EZnieU2

..

Widełki  są w A wpisane pomiędzy pięcioliniami i zaczynają się po 1. akordzie pr.r. (w Af dolne ramię biegnie nawet od początku taktu). W Wn (→Wf,Wa) znak przeniesiono nad partię pr.r., co w tym wypadku nie wpływa zasadniczo na jego znaczenie. Zmiana była zapewne wymuszona brakiem miejsca między pięcioliniami; z pewnością nie pochodzi ona od Chopina. Niewielka w Wn1 (→Wn2) zmiana zakresu – początek znaku przesunięto nieco w prawo – została pogłębiona we wszystkich następnych wydaniach, a w WfSB jeszcze odwrócono kierunek znaku, co było błędem pojawiającym się wielokrotnie w pierwszych wydaniach utworów Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Odwrócenie znaku

t. 315-316

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Wf (→Wa)

!!!   miniat: jw.               wg miniatury

 w Wn1 (→Wn2)

jak na miniaturze

 w Wn3

TGTU

..

W Wf (→Wa) umiejscowienie znaków  sugeruje, że pierwszy z nich dotyczy pr.r., a drugi lewej. Ponieważ nie wydaje się, by tego rodzaju zróżnicowanie mogło w tym kontekście być zamierzone przez Chopina, oba znaki są prawdopodobnie postawione niedokładnie. W tekście głównym przenosimy je pomiędzy pięciolinie, gdyż naszym zdaniem odnoszą się one do obu rąk. Idące w tym kierunku zmiany wprowadzano stopniowo w Wn1 (→Wn2) i Wn3. Patrz też sąsiednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn

t. 391

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Łuk nad akordami w Wf

!!!   miniat: nic.                  TGTU

Łuk pod akordami w Wn1 (→Wn2) i Wa 

Bez łuku w Wn3

..

Przeniesienie łuku pod pięciolinię było z pewnością podyktowane względami natury graficznej. Brak łuku w Wn3 można tłumaczyć przeoczeniem lub adiustacją. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 416-431

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Akcent krótki w Wa i KG

!!!   [miniat: ta ćwierćnuta pr.r. (z kreską taktową), górna 5-linia

krótki nad

Akcent długi w Wf

!!!   [nad]

Akcent Wn

!!!   [krótki pod]

..

Nierozwiązaną kwestią pozostaje tu użycie akcentu krótkiego – Wa i KG – lub długiego – Wf (także w następnych taktach – por. t. 418-431). Jeśli chodzi o Wn, przyjmujemy, że ma ono akcent krótki jak KG, przy czym przeniesienie akcentu pod partię pr.r. jest niewątpliwie dowolnością sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn