mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 12

Utwór: op. 43, Tarantela

Wn2 (→Wn3→Wn4)

A, KF3 (→Wf→Ww), Wa, Wn1
..

W A, KF3 (→Wf→Ww), Wa oraz Wn1 nie ma kropki przedłużającej półnutę c1. W tekście głównym podajemy wariant z kropką. Por. adnotacja w t. 4.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A

t. 12-13

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Bez przetrzymania g w A (→Wf→Wn,Wa)

!!!    miniat: 2. połowa t. 12 + 1. szesnastka 13, tylko dolna 5-linia.     Tu bez nawiasów i tego co w nich (chorągiewka i łuk)

Propozycja redakcji

!!!   TGTU
..

Brak przetrzymania nuty g uważamy za błąd A, niepoprawiony w żadnym późniejszym źródle. Na mniejsze skupienie Chopina przy zapisie powtórzenia pierwszej frazy Etiudy wskazują także inne niewątpliwe usterki – brak  przed des na początku t. 12, a przede wszystkim pominięcie znaków chromatycznych w t. 15.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy A

t. 12

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

es2 w A

!!!   miniat: od 5. szesnastki do końca taktu, tylko górna 5-linia, bez wideł.      Tu pusta klisza

e2 i es2 w Wf (→Wn,Wa)

!!!   TGTU (kaso 7. i bemol 9. szesnastka)
..

Brak w A  przywracającego e2 na 7. szesnastce i  przywracającego es2 dwie szesnastki dalej wyraźnie sugeruje użycie akordu c-moll w połowie tego taktu. Chopinowskie korekty Wf (→Wn,Wa) dają jednak pewność, że podobnie jak w t. 4 intencją kompozytora był tu akord C-dur (analogiczny t. 37 zapisany jest bezbłędnie już w A).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 12

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

Akord w A

!!!   miniat: ten akord (lub pauza), tylko dolna 5-linia.      Tu tr=G-d-f-b z arpeggiem, ćwierćnuta (i potem pauza ćwierćnutowa);       red=to samo tylko z kasownikiem przed h.

Pauza w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU
..

Akord, rozpoczynający takt w A, zapisany jest bez  przed najwyższą nutą, co jest oczywistym przeoczeniem. Chopin zrezygnował z tego akordu, korygując Wf (→Wn,Wa). Ślady jego usuwania – wraz z arpeggiem – są wyraźnie widoczne w późniejszych egzemplarzach Wf. Por. t. 13.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 12-14

Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll

Bez znaków w A (→KF→Wn1)

!!!   miniat: wycinek, t. 12 i 2 miary 13, obie pięciolinie.            Tu bez kliszy 

Kasowniki w Wf (→Wa), Wn2 (→Wn3) i KGS

6 kaso C w obu rękach
..

Wersja A (→KF→Wn1), w której te trzy takty oparte są na akordzie zmniejszonym cis-e-g, jest najprawdopodobniej efektem przeoczenia przez Chopina kasowników obniżających cis na c (w różnych oktawach). O prawidłowości wersji Wf (→Wa) świadczą przede wszystkim trzy egzemplarze lekcyjne z wyraźnymi śladami opracowywania utworu z Chopinem, w których akord C-dur jako podstawa harmoniczna tych taktów nie został zakwestionowany, a ponadto także KGS, pisana wszak przez osobę nie tylko bliską Chopinowi, ale będącą świadkiem procesu tworzenia cyklu Preludiów.
Kasowniki widoczne w KF to pochodzący z lat siedemdziesiątych XIX w. dopisek H. Scholtza. Zmiana wprowadzona w Wn2 mogła zostać zaczerpnięta z Wf lub być wynikiem trafnej analizy struktury harmonicznej utworu przez adiustatora.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Obce dodatki w rękopisach , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Adiustacje Wf , Ostatni znak przykluczowy