mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 43

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Ćwierćnuta des1-g1 z  w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.              TGTU + kaso g1 (EZnieU)

Bez ćwierćnuty w Wf (→Wa)

Tu pusta klisza 

Ćwierćnuta bez  proponowana przez redakcję
..

Brak kwarty des1-g1 na 4. mierze taktu jest najprawdopodobniej błędem – dwudźwięk został albo przeoczony, albo pominięty wskutek błędnego umiejscowienia – w Wn1 umieszczono go tak, iż na górnej pięciolinii takt wydaje się liczyć pięć ćwierćnut.
W tekście głównym trzymamy się pisowni A, pomijając jedynie niepotrzebny w tym kontekście  ostrzegawczy przed g1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 46

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Kropki dla pr.r. w A

!!!   miniat: nic.         2 kropki tylko w pr.r.

Bez znaków w Wn1 (→Wf→Wa)

Kropki w obu rękach w Wn2
..

W całym fragmencie o charakterze recytatywu Chopin na ogół zapisuje oznaczenia artykulacyjne dla każdej ręki osobno. Brak kropek staccato dla l.r. na końcu taktu jest jednym z wyjątków, wynikających niewątpliwie z nieuwagi. W wydaniach pominięto kropki także w pr.r., co mogłoby być wynikiem korekty Chopina. Biorąc pod uwagę możliwość błedu sztycharza, w tekście głównym trzymamy się wersji A, uzupełniając kropki także w l.r.

Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z dwóch pierwszych wersji źródłowych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 47-48

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Podwójne łuki w A, interpretacja kontekstowa

Idem, tylko pr.r.

Pojedyncze łuki w Wn1 (→Wf→Wa)

bez dolnych, rozdzielone na kresce taktowej

Tylko pr.r. w WfS

Podwójne łuki w Wn2
..

Interpretacja łukowania A nastręcza trudności. Najważniejszą kwestią jest, czy Chopin chciał zachować podwójne łuki, czy też jedna z wersji – prawdopodobnie długi łuk nad całą frazą – miała zastąpić drugą. Na tę drugą możliwość zdaje się wskazywać brak dokończenia w t. 48 dwóch z czterech łuków zapisanych na końcu t. 47 (poprawki bez skreślenia eliminowanej wersji zdarzają się w rękopisach, w tym autografach, np. w Etiudzie Ges op. 10 nr 5, t. 83). Tak w każdym razie (nie licząc niedokładnie, zbyt późno rozpoczętego łuku l.r.) odtworzono to w Wn1, a następnie – po poprawieniu tej niedokładności – w Wf (→Wa). W Wn2 uwzględniono podwójne łukowanie A.

We wszystkich wydaniach ćwierćnuty w t. 48 objęte są osobnymi łukami, co raczej nie odpowiada pisowni A (sztycharz być może zasugerował się sąsiednimi taktami). Przy uwzględnieniu artykulacji portato i akcentu, różnica nie ma jednak praktycznego znaczenia.

W tekście głównym podajemy najbliższą zapisowi interpretację A, z podwójnymi łukami. Wersję Wf (→Wa) można uważać za równorzędną interpretację alternatywną.

Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji dla pr.r.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 48

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Akcent długi w A

Krótki akcent w Wn i Wa2 (→Wa3)

Bez znaku w Wf (→Wa)
..

Wpisany w A niewątpliwy akcent długi odtworzono w Wn jako krótki, a w Wf (→Wa1) pominięto. Nie widać powodu, by przypisać którąś z tych zmian interwencji Chopina. W późniejszych Wa akcent dodano zapewne na podstawie Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn

t. 51

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuki nad kwintolą w A

!!!   miniat: nic.          EZTU

Idem, tylko pr.r.

Łuki nad szesnastkami w Wn (→Wf→Wa)

Tylko pr.r. w WfS
..

Łuki na 3. mierze taktu pełnią w A podwójną funkcję – rytmiczną jako część oznaczenia grupy nieregularnej i artykulacyjną. W wydaniach objęto nimi jedynie grupę szesnastek (bez pauzy). W tekście głównym zachowujemy pisownię A, jednak obie wersje można uważać za równorzędne – Chopin w pierwszym odruchu oznaczał grupy nieregularne z reguły za pomocą liczby i łuku, następnie jednak często rewidował łuki, przekształcając je w łuki artykulacyjno-frazowe.

Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji dla pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Łuki "triolowe"