Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 12

Utwór: op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed es. Znak dodano już w Wn1 i powtórzono w Wa3. W Wn2 (→Wn3) dodano jeszcze  przed ges.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 33

Utwór: op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur

..

Dodajemy bemole ostrzegawcze przed b2b3. Znaki dodano już w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 34

Utwór: op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur

Trójdźwięk w KG (→Wn) i Wa3

!!!   miniat: ta ósemka , tylko dolna 5-linia, bez pedału.     jak TGTU, bez nawiasu

Seksta w Wf i Wa1 (→Wa2)

!!!    pusta klisza

Wariantowa propozycja redakcji

..

Rozstrzygnięcie, która z dwóch wersji źródłowych jest późniejsza, nie wydaje się możliwe ze względu na wątpliwości dotyczące ich autentyczności. Trójdźwięk w KG jest wpisany ręką kopisty, zatem wersja ta prawdopodobnie znajdowała się w [A]. Ewentualna pomyłka kopisty wydaje się tu mało prawdopodobna, chyba że autograf zawierał jakieś skreślenia (inna możliwość to pomyłkowe wpisanie akordu na 4. ósemce taktu). Natomiast pominięcie położonej na linii dodanej, wewnętrznej nuty akordu jest dość częstym błędem, gdyż w autografach Chopina główki nut mają tendencję do zlewania się zarówno z laseczką akordu, jak i z linią dodaną (por. np. Etiudę Ges op. 10 nr 5, t. 15). Jeśli jednak wykluczyć ewentualne pomyłki, za późniejszą należałoby uznać wersję z sekstą. W tekście głównym proponujemy więc rozwiązanie wariantowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 34

Utwór: op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur

Bez znaków w źródłach (odczyt dosłowny – Ces-ces)

!!!   miniat: ta oktawa, tylko dolna 5-linia, bez pedału.      Tu pusta klisza 

Interpretacja kontekstowa proponowana przez redakcję (C-c)

..

Brak kasowników podwyższających Ces-ces na C-c jest niemal na pewno pomyłką Chopina, mimo że tego rodzaju przeoczenia znaków wprowadzających alterację nie są częste (ale zdarzają się, np. w Etiu­dzie f nr 2, t. 56). Oktawa C-c mogła się wydawać nie wymagającą kasowników z następujących powodów:

  • Chopin niejednokrotnie nie był pewien, czy ostatni lub następny po nim znak przykluczowy obowiązuje, czy nie, zwłaszcza przy większej ich liczbie (por. np. Etiudę gis nr 6, t. 7-8).
  • postępy chromatyczne są charakterystyczne dla struktury melodycznej szeregu fragmentów Etiudy, np. w t. 1-3, 10, 23-24 (w tym ostatnim występują także w strukturze harmonicznej). Ostatnim takim fragmentem są właśnie t. 32-36;
  • postęp harmoniczny na przejściu t. 34-35 miał prawdopodobnie nawiązywać do postępu w t. 32-33, gdzie występuje C-c. Mechanizm psychologi­czny przeoczenia kasowników mógł zatem być podobny do tego, który odpowiadał za pominięcia znaków aktualnej tonacji – tutaj pominięte były­by znaki aktualnego kontekstu harmonicznego.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Ostatni znak przykluczowy , Błędy KG

t. 37-38

Utwór: op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur

Ges1, des w KG i Wn2

!!!   miniat: t. 37 i 1. ósemka 38, tylko dolna 5-linia, bez pedału, ścieśniona 2. połowa t. 37.       TGTU bez kropki przedłużającej des

des-b, Ges w Wf

!!!      EZnieU

Ges1, des w Wn1

!!!      EZnieU5

Ges1, des w Wn3

!!!      TGTU 

B1, des w Wa1

!!!     EZnieU2

des-b, Ges w Wa2

!!!      EZnieU2

Ges1, des w Wa3

!!!      EZnieU4

..

W KG wersja rozpoczynająca się od Ges1 została wpisana przez Chopina w miejsce pierwotnej wersji Wf, zaczynającej się od seksty. To niewątpliwe ulepszenie zostało też wpisane w podkładzie do Wa1, w którym jednak odtworzono je niedokładnie – zarówno B1 na początku taktu, jak i brak łuku przetrzymującego des to zapewne błędy. Wa1 ma natomiast pominiętą w KG kropkę przedłużającą ćwierćnutę des. Tę niedokładność notacji KG poprawiono dopiero w Wn3, które dzięki temu jest jedynym źródłem, w którym wersja ostateczna zapisana jest bez błędów.
Wersje Wa2 i Wa3 to rezultat kolejnych adiustacji – w Wa2 wprowadzono wersję Wf (tylko w 1. połowie t. 37), natomiast w Wa3 przywrócono wersję ostateczną, ale w niedokładnie zanotowanej postaci zaczerpniętej z Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty KG