Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie


Wydawca: Fr. Kistner
Data: VIII 1833
Tytuł: Douze Grandes Etudes || No. 8
Dedykacja: SON AMI F. LISZT

Pierwsze wydanie niemieckie, w którym całe op. 10 podzielono na dwa zeszyty po 6 etiud. Wn1 oparto na egzemplarzu korektowym Wf nie uwzględniającym ostatnich poprawek Chopina. Wskazuje na to kilka znaków dodanych w korekcie Wf, a pominiętych w Wn1 (patrz charakterystyka Wf1), a także liczne tego typu sytuacje w pozostałych Etiudach.

W całym op. 10, w trakcie druku Wn1 wprowadzono liczne uzupełnienia, przede wszystkim znaków chromatycznych, i zmiany; ślady ich dokony­wa­nia są wyraźnie dostrzegalne. Udział Chopina w powstaniu Wn1 wydaje się jednak mało prawdopodobny ze względu na jego relacje ze świeżo pozyskanym paryskim wydawcą, a także pewne ewidentnie błędne, a więc z pewnością nieautentyczne zmiany w tym wydaniu wprowadzone – dodanie kasowników w t. 43 i c3 w t. 51 (patrz również Etiuda C nr 1).

Jakiejś formy wpływu Chopina na ostateczny kształt Wn1 nie da się jednak całkiem wykluczyć, toteż kwestia autentyczności niektórych wersji nie może być uznana za ostatecznie rozstrzygniętą. W tej Etiudzie dotyczy to np. uzupełnienia palcowania w t. 12 i 48, poprawek błędów w t. 59 i 74, a przede wszystkim dodania nuty f1 do końcowego akordu, który w tej uzupełnionej wersji wciąż dominuje w wydaniach i wykonaniach Etiudy

Pozostałe zmiany Wn1 w stosunku do Wf1 to głównie poprawki różnego rodzaju błędów (wszystkich wymienionych w charakterystyce Wf1) i niedokładności, jak np. notacja rytmiczna l.r. w t. 31, dodanie łuków l.r. w t. 6, 30, 34, kropki staccato w t. 31, znaku  w t. 54 oraz uzupełnienia znaków chromatycznych, na ogół oczywistych, np. bemole b3 i as1 w t. 38, krzyżyki fis2 i cis2  w t. 41-42.

Podobnie jak w przypadku pierwszego zeszytu Etiud (nr 1-6), przypuszczalnie istniały egzemplarze Wn1 różniące się detalami okładki, m.in. z powtórzonym za Wf1 błędnym inicjałem imienia Liszta (J). Egzemplarzy takich nie udało się jak dotąd odnaleźć.

Widoczna w prezentowanym egzemplarzu ołówkowa foliacja jest zapewne znacznie późniejsza.

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa
Sygnatura: 2439/n