A - Autograf


Data: IX 1832-III 1833
Tytuł: Etude Nro 8
Dedykacja: Brak

Autograf-czystopis przeznaczony na podkład dla pierwszego wydania francuskiego. Tworzy jedną całość z autografami następnych Etiud f nr 9 i As nr 10. W momencie powstania stanowił najprawdopodobniej część łącznego autografu, obejmującego sześć kolejnych Etiud, od numeru 7 począwszy – patrz charakterystyka A Etiudy C nr 7, gdzie pokrótce omówiona jest także kwestia datowania tego rękopisu.

widoczne są liczne znaki sztycharskie, określające podział na strony i systemy Wf1.

A zawiera dość dużo poprawek, w których elementy usuwane są na ogół starannie wyskrobane, np. w t. 2, 4-8, 12. Zdarzają się jednak także skreślenia, np. w t. 13 czy 44. Mimo tych zmian pewne szczegóły pozostały w nieostatecznym kształcie, który Chopin następnie zmienił w korekcie Wf, np. akord l.r. w t. 12, trójdźwięk na początku t. 47, akordy pr.r. w t. 94-95.

Chopin opatrzył Etiudę licznymi i szczegółowymi wskazówkami wykonawczymi, jak np. znaki dynamiczne, staccato, łuki, akcenty. Ich notacja nie zawsze jednak jest precyzyjna, co widać na przykładzie łuków w t. 2-6, 34-35. Na początku i na końcu Etiudy znajdujemy stosunkowo dokładne wskazówki palcowania, natomiast pedalizacja oznaczona jest tylko w trzech miejscach (t. 5, 15 i 71), zawsze w związku z szeroką pozycją l.r. Tylko w t. 5 pojawia się znak . Wskazane niedokładności zdają się świadczyć o pośpiechu przy pisaniu, widocznym zresztą także w obecności charakterystycznych "haczyków" na dole laseczek nutowych czy kasowników (por. charakterystykę autografu Mazurka C op. 24 nr 2).

Najważniejsze błędy A związane są z notacją znaków chromatycznych (np. w t. 43, 59-60, 79-80). W t. 93 wpisana jest niewątpliwie błędna cyfra palcowania.

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa
Sygnatura: M/195