Zagadnienia : Odwrócenie znaku

t. 180

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A

 w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

..

Trudno stwierdzić, czy zmiana kierunku widełek dynamicznych pod 2. dwunutowym motywem została wprowadzona celowo przez Chopina lub adiustatora Wn1, czy jest skutkiem pomyłki sztycharza. Brak widocznych śladów wprowadzania zmian w druku wskazuje raczej na adiustację lub – co zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobne – pomyłkę. Sztycharz mógł bowiem popełnić dość częsty błąd "lustrzany", po prostu odwracając znak (por. np. Nokturn Des op. 27 nr 2, t. 6), lub uznać ten i poprzedni znak za bardzo częstą w muzyce w ogóle, a w tych Wariacjach w szczególności parę  . W tekście głównym pozostawiamy zatem jedyną niewątpliwie autentyczną wersję A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Odwrócenie znaku

t. 265-267

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

cis1 powtórzone, fis przetrzymane w A (→KFWn)

!!!   miniat: wycinek, t. 265-266 i 1. ćwierćnuta 267, tylko prawa ręka.                      TGTU = łuk fis 266-7

cis1 przetrzymane, fis powtórzone w Wf (→Wa)

łuk przetrzymujący cis1 265-6

cis1 i fis przetrzymane w WfSf

..

Wersja Wf (→Wa) jest niemal na pewno błędna:

  • gdyby Chopin chciał przetrzymać cis1, zapewne opatrzyłby je akcentem, jak w t. 285, 289, 387 i 391;
  • powtórzenie fis w t. 267 osłabia synkopowy walor akordu w drugim takcie frazy, wyraźnie odczuwalny we wszystkich pozostałych siedmiu jej powtórzeniach. Łuk ten dopisano w WfSf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Odwrócenie znaku , Połowiczne korekty

t. 265-266

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Bez łuków w A (→KFWn)

!!!   miniat: wycinek, te takty, tylko pr.r.                 Tu pusta klisza 

Łuki w Wf (→Wa)

EZnieU

..

Łuki łączące fis i e1fis1 to zdaniem redakcji skutek błędu sztycharza Wf, który umieścił je na lewo zamiast na prawo od akordu w t. 266. Przemawia za tym:

  • niemal na pewno błędny trzeci łuk, przetrzymujący cis1 – patrz sąsiednia uwaga;
  • problematyczna celowość tego uzupełnienia – w odniesieniu do prowadzonego oktawami górnego głosu łuk nad całą frazą obejmuje właśnie te nuty, które są połączone przez omawiane łuki.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Odwrócenie znaku , Połowiczne korekty

t. 265

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A

! miniat: wycinek;                    EZTU

 w Wn1 (→Wn2)

EZnieU

 w Wf1, Wa i Wn3

! miniat: Wa1;                EZnieU1

 w WfSB

EZnieU2

..

Widełki  są w A wpisane pomiędzy pięcioliniami i zaczynają się po 1. akordzie pr.r. (w Af dolne ramię biegnie nawet od początku taktu). W Wn (→Wf,Wa) znak przeniesiono nad partię pr.r., co w tym wypadku nie wpływa zasadniczo na jego znaczenie. Zmiana była zapewne wymuszona brakiem miejsca między pięcioliniami; z pewnością nie pochodzi ona od Chopina. Niewielka w Wn1 (→Wn2) zmiana zakresu – początek znaku przesunięto nieco w prawo – została pogłębiona we wszystkich następnych wydaniach, a w WfSB jeszcze odwrócono kierunek znaku, co było błędem pojawiającym się wielokrotnie w pierwszych wydaniach utworów Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Odwrócenie znaku

t. 286

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

 w A (odczyt dosłowny→Wn)

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

..

Znak w A jest większy od większości długich akcentów, tak iż odtworzenie go w Wn jako widełek  nie może być uznane za niedokładność. Zdaniem redakcji, kontekst przemawia tu jednak zdecydowanie za akcentem długim, jaki zresztą znajduje się w A w odpowiednim takcie ekspozycji (t. 138). Znak  w Wf (→Wa) to przykład pojawiającego się wielokrotnie błędu, polegającego na odwróceniu kierunku znaku – por. np. Etiudę c op 10 nr 12, t. 53.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku