mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Odwrócenie znaku

t. 27

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaku w AI i A

!!!   miniat: 1. połowa taktu, tylko górna 5-linia.     Tu pusta klisza 

 w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU

 jako alternatywna propozycja redakcji
..

Patrząc na t. 29, można się zastanawiać, czy dodane w korekcie Wf (→Wn,Wa) widełki  nie zostały omyłkowo odwrócone, co niejednokrotnie się zdarzało w utworach Chopina (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Odwrócenie znaku

t. 29

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.                krótki odwrócony akcent nad akordem (zamiast długiego)

Akcent długi proponowany przez redakcję
..

Niewielkie odstępy między nutami w Wf utrudniają ocenę rozmiaru i umiejscowienia znaku, wyglądającego jak odwrócony akcent. W tym kontekście melodycznym i harmonicznym znak w [A] mógł oznaczać odwrócony akcent (krótki lub długi) względnie widełki , obejmujące swym działaniem pierwszą miarę taktu lub drugą, lub obie. Zdaniem redakcji, najbardziej prawdopodobne wydaje się użycie odwróconego akcentu długiego.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Odwrócenie znaku

t. 33

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Bez znaku w KJ i WF

!!!   miniat: ta ćwierćnuta, tylko dolna 5-linia, zwęzić światło między nutą a kreską taktową. Tu pusta klisza

< w Wp

> proponowany przez redakcję
..

Widoczny tylko w Wp znak akcentu jest odwrócony w lewo. Nie jest więc zupełnie jasne, jak należy go interpretować. W tekście głównym proponujemy interpretację zakładającą błąd odwrócenia znaku. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Odwrócenie znaku , Niedokładności Wp

t. 40

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

 w A

!!!   miniat: 3 miary, tylko górna 5-linia.           TGTU

 w Wn

od 2. do 14. trzydziestodwójki

 w Wf (→Wa)

od 1. do 15. trzydziestodwójki
..

Zdaniem redakcji, wcześniejsze niż w A umiejscowienie widełek  w Wn to skutek niestaranności sztycharza Wn1. Także odwrócenie kierunku znaku w Wf (→Wa) jest prawdopodobnie pomyłką, choć w tym wypadku rezultat brzmieniowy można uważać za co najmniej równorzędny w stosunku do oryginalnego zapisu A. W tekście głównym pozostawiamy niewątpliwie autentyczny znak A, ale wersję Wf można traktować jako pełnoprawny wariant wykonawczy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Odwrócenie znaku , Autentyczne korekty Wf

t. 41

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Łuk Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: ta grupa 3 dwudźwięków między pauzami, tylko górna 5-linia, bez wideł.                  EZnieU (z klinikiem)

Łuk w Wa i Wn3

EZTU
..

Łuk Wf (→Wn1→Wn2) to najprawdopodobniej pomyłka, toteż w tekście głównym uwzględniamy poprawkę wprowadzoną w Wa i Wn3. Możliwe, że mamy tu do czynienia ze swoistym odwróceniem znaku – sztycharz poprowadził łuk od 1. szesnastki trioli w lewo zamiast w prawo (por. podobny błąd w Koncercie f op. 21, cz. III, t. 172-173).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Odwrócenie znaku