mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy powtórzone Wa

t. 17-20

Utwór: op. 28 nr 19, Preludium Es-dur

..

W A (→KF,Wf) nie ma bemoli obniżających D na Des w t. 17, g na ges w t. 18 i 20 oraz d2 na des2 w t. 18. Niektóre z nich dodano w Wn (tylko oba w t. 18) i Wa1 (wszystkie w l.r.), ale jedynie Wa2 ma poprawny tekst.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 19

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W żadnym ze źródeł nie ma  przywracającego h1 w 3. od końca trzydziestodwójce. Porównanie z dwoma wcześniejszymi wystąpieniami tego taktu – t. 1 i 5 (t. 2 jest oznaczony skrótowo jako powtórzenie t. 1) – dowodzi, że jest to pomyłka Chopina w A, niezauważona w żadnym z pozostałych źródeł.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 19

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

..

Kasownik przed najwyższą nutą ostatniej ósemki pr.r. znajduje się tylko w KFI. W A i tych źró­dłach, w których zachowano oryginalny układ graficzny – KF i Wn – nie jest to błędem, gdyż  na tej wysokości znajduje się przed umieszczoną na górnej pięciolinii 2. ósemką l.r. Znak, choć oczywisty, powinien być uzupełniony w Wf (→Wa), które partię l.r. wydrukowały w całości na dolnej pięciolinii (jak w naszych transkrypcjach), czego jednak nie zrobiono.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 20

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Przednutki Ais-H i Aisis-His w Wn1 i Wa2

Wn1, Wa2,3 TGTU

Przednutki A-H i Aisis-His w Wf i Wn2

Wf, Wn2 bez # przy A przed 3. ćwiercią

Przednutki A-H i Ais-His w Wa1

Wa1 A-H do 3. ćwierci i Ais-His do następnego taktu
..

Z trzech źródłowych wersji podwójnych przed­nu­tek, występujących przed 3. trylem i po nim, tylko jedna jest prawidłowa – Ais-H przed i Aisis-His po. Wynika to z porównania tego taktu z jego czterema powtórzeniami w t. 46, 72, 279 i 305:

  • jest to jedyna wersja, która pojawia się (w t. 46) w obu wydaniach opartych bez­pośrednio na rękopisach – Wn1 i Wf1;
  • w Wn1 wersja ta występuje we wszyst­kich tych miejscach;
  • żadne racje muzyczne nie przemawiają za różnicowaniem takich szczegółów w prze­biegu Poloneza;
  • odmienne wersje Wf można z dużym prawdopodobieństwem wytłumaczyć pomyłkami kopisty lub sztycharza.

W omawianym takcie brak  w Wn2 to prze­ocze­nie sztycharza, a  zamiast  w Wa1 – naj­praw­dopodobniej pomyłka, sprostowana w Wa2.

 

 

omówić, m. in. wyrywkowa adiustację Wa – poprawili tylko 305. Jak się da rozwinąć kwestię adistacji Moschelesa i jej wykorzystania w Wf2 – to tłumaczy niektóre drobne różnice Wf2-Wa1, np. tę w t. 20 – jeśli Moscheles dodał #, to... [przemyśleć po całości]

W Wn wszystkie te miejsca zapisane zostały prawidłowo, poza taktem 20. w Wn2, gdzie przeoczono krzyżyk przy Ais w przednutce do 3. ćwierćnuty. W Wf ten sam krzyżyk przeoczono w t. 20, 72 i 305, a w t. 279 zamiast  umieszczono przy tej nucie  (co zrównało ją brzmieniowo z nutą następną). W Wa1 powtórzono za Wf2 błędy z t. 20, 72 i 279, poprawiając jedynie t. 305. Jednocześnie dokonano zmiany w t. 20 w przednutkach do następnego taktu: Aisis-His zamieniono na Ais-His; trudno powiedzieć, czy była to pomyłka, czy też próba korekty. W Wa2 poprawiono wszystkie błędy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 21

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

Przed pierwszą i ostatnią nutą 3. figury l.r. nie ma w źródłach znaków chromatycznych. Dolną z nich należałoby więc odczytywać jako ais ze względu na  w poprzedniej figurze (jest to szczególnie wyraźne w notacji źródeł, w której 3. figura zapisana jest jeszcze w kluczu basowym). Jest to oczywiście przeoczenie Chopina – kontekst harmoniczny nakazuje odczytywać te nuty jako a1 i a, przy czym górna nie wymaga , a znak przy dolnej wydawał się Chopinowi w tego typu sytuacjach zbędny (por. t. 3-4). W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy także przy a1. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa