mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wn

t. 6

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Seksta w A

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, bez palcowania.            c1-as1 czcionką "orkiestrową" (jak na początku części).

Bez seksty w Wn (→Wf→Wa)
..

Trudno stwierdzić, czy pominięcie półnutowej seksty na początku taktu to błąd sztycharza, czy efekt korekty Chopina. Zdaniem redakcji, rozłożony akord rozpoczynający partię solową stanowi wystarczający ekwiwalent brzmieniowy dla uderzanego akordu kończącego wstęp orkiestry – por. zgodną wersję t. 96 – co przemawia za możliwością celowego usunięcia tej seksty (niewykluczone zresztą, że nawet jeśli sztycharz przypadkowo pominął tę sekstę, Chopin zaakceptował tę wersję). O ile bowiem akord smyczków w wersji z orkiestrą stanowi tylko tło dla wejścia solisty, o tyle w wersji na jeden fortepian uderzenie seksty w pewnym stopniu odwraca uwagę od początku partii solowej. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 6

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

3 kropki staccato w A i Wn2

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia.         TGTU (3 palce, bo w następnych wariantach będą podnoszone)

4 kropki w Wn1 (→Wf→Wa1→Wa2)

TGTU + kropka nad c3 (podnieść palec)

6 kropek w Wa3

nad wszystkimi ósemkami, podnieść palce
..

Kropka nad c3, pojawiająca się w Wn1 (→Wf→Wa), mogła być dodana przez Chopina. Zdaniem redakcji, prawdopodobniejsza jest jednak niedokładność sztycharza, dlatego w tekście głównym trzymamy się wersji A. W Wn2 pominięto dodatkową kropkę, zaś w Wa3 do czterech kropek z Wa2 dodano jeszcze dwie, tak iż kropkami opatrzone są wszystkie ósemki w tym takcie (zapewne w analogii do t. 330).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 7

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

Bez znaków w AI, KDP, A (→Wn1), Wa i Wn3

  w Wf i Wn1a (→Wn2)
..

Para widełek została dodana przez Chopina w korekcie Wn1a (→Wn2). Znaki znajdują się również w Wf, być może także dodane w trakcie korekty. W Wn3 usunięto je w ramach sprawdzania zgodności tego wydania z pierwotnym rękopiśmiennym podkładem (A). 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 7

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

es1 w A (→Wf→Wa1→Wa2)

! miniat: wycinek ten akord, tylko dolna 5-linia.            EZTU

d1 w Wn i Wa3

EZnieU
..

Wersja Wn może być albo adiustacją tego wydania (por. komentarz do t. 45-47), albo odmianą wprowadzoną przez Chopina (np. łącznie z Lento – por. komentarz do t. 1). Zdecydowana większość argumentów przemawia za pierwszą możliwością, czyli dowolną adiustacją Wn w tym miejscu:

  • wyraźny zapis A, powtórzony bez zmian w dwukrotnie przez Chopina korygowanym Wf;
  • świadectwa uczniów i przyjaciół Chopina – Marceliny Czartoryskiej, Fryderyki Streicher, Ferdynanda Hillera i Adolfa Gutmanna.

W tekście głównym podajemy zatem es1, traktując d1 jako wariant niepewnej autentyczności.
Zmianę w Wa3 wprowadzono z pewnością na podstawie porównania z Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 8

Utwór: op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur

as w akordzie w KG, Wf, Wa1 (→Wa2) i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia, bez pedału.     TGTU (as)

Bez as w akordzie w Wn1 i Wa3

!!!      Tu pusta klisza 
..

Pominięcie nuty as w 2. akordzie mogłoby być korektą Chopina, wprowadzoną wraz ze zmianami w Etiudzie As nr 1. Kompozytor mógł bowiem uznać akord bez as za ulepszenie ze względu na nieco przejrzystsze brzmienie, przy zachowaniu zarówno kompletności struktury harmonicznej, jak i logiki prowadzenia głosów. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest tu jednak przeoczenie sztycharza, gdyż w tej Etiudzie – tak jak w pozostałych, oprócz pierwszej – brak w Wn1 innych śladów ewentualnych ingerencji Chopinowskich, a opuszczenia wyraźnie zapisanej w podkładzie nuty zdarzały się w pierwszym wydaniu niemieckim, np. w Etiudzie a nr 4, t. 37. Wersję Wn1 powtórzono w Wa3, natomiast w Wn2 (→Wn3) wprowadzono czterodźwiękową wersję podkładu (KG).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wn