mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błąd tercjowy

t. 420

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Wn1 ma w partii l.r. błędnie szesnastki cis2-h1. Podobny błąd występował także w Wf, w którym jednak poprawiono go, prawdopodobnie w ostatniej fazie korekt. Późniejsze Wn mają poprawny tekst.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wn

t. 424-425

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

..

Jako 3. ćwierćnutę Wn1 ma błędnie e1. Pomyłkę sprostowano w Wn2 (→Wn3), zastępując tę nutę przetrzymanym cis1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 427

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

dis2 w Wf (→Wn) i Wa2 (→Wa3)

!!!   miniat: ta ósemka, tylko dolna 5-linia.             TGTU

fis2 w Wa1
..

Wersja Wa1 wydaje się być błędem tercjowym, zadiustowanym przez usunięcie , przy fis2 niepotrzebnego. Być może jednak już samo przeniesienie nuty było również zamierzone, pod wpływem t. 431. W każdym razie już w Wa2 (→Wa3) przywrócono autentyczne dis2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy

t. 429

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

h w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.          Tu 3. ósemka l.r. d1 (z kaso)

d1 w Wn1 (→Wn2)
..

Zniekształcająca postęp basu (realizowany przez wiolonczele i kontrabasy) wersja Wn1 (→Wn2) jest z pewnością błędna. Ślady korekty widoczne w Wf dowodzą jednak, że błąd popełnił sztycharz tego wydania, po czym jednak w Wn1 nutę zadiustowano przez dodanie przeoczonego rzekomo ​​​​​​​, a w Wf (→Wa) przeniesiono na właściwą wysokość. Poprawną wersję wprowadzono również w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wn

t. 441

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma  podwyższającego c2 na cis2. Widoczne ślady poprawek w druku ujawniają, że początkowo było tam ais1, które zostało w korekcie przeniesione na właściwą wysokość, jednak bez . Oczywiste przeoczenie – sztycharza lub Chopina przy oznaczaniu poprawki – zadiustowano zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf