Zagadnienia : Zakresy widełek dynamicznych

t. 194

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

> w A

 w Wn (→Wf,Wa)

..

Krótki akcent, który w A towarzyszy znakowi  nad d2 został w Wn odtworzony jako akcent długi nad e2. To zapewne pomyłkowe odczytanie powtórzono w pozostałych wydaniach z wyjątkiem WfSB.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych

t. 197-198

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Dwutaktowe  w A (→KFWn1, →WfWa)

!!!   miniat: wycinek A, 2 takty, tylko górna 5-linia.                                EZTU

Półtorataktowe  w Wn2 (→Wn3)

EZnieU

..

Skrócenie widełek  wydaje się być po prostu skutkiem niestaranności sztycharza Wn2 (→Wn3). Wprawdzie w wydaniu tym wprowadzano także niemało adiustacji – por. np. t. 203-204 – ale w omawianym przypadku nie widać żadnego powodu do tego rodzaju ingerencji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych

t. 219-221

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

 w KG

!!!   EZTU (widły i jedna kreseczka przed)

 w Wf (→Wa)

EZnieU1 (tylko widły)

 w Wn

EZnieU (widły 220 z 4 kreseczkami przed)

..

Jeden znak  w Wf wskazuje, że dwa znaki w KG (rozdzielone przejściem do nowej linii) należy odczytywać jako ciągłe . Notacja Wn jest z pewnością dowolna – pomyłkowa lub zadiustowana. Kreseczki wyznaczające zakres crescenda z t. 217 są w KG i Wn doprowadzone do początku widełek , mimo że znaki te rozpoczynają się w każdym z tych źródeł w innym miejscu.
Ze względu na powiązanie widełek  z poprzedzającym je cresc. - -, które pominięto w Wf, w tekście głównym podajemy zakończenie kreseczek i widełki na podstawie KG. Zdaniem redakcji jednak, nieco wcześniej rozpoczęty znak  w Wf (→Wa) prawdopodobnie dokładniej odtwarza pisownię Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych

t. 227-228

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Widełki Wn2 (→Wn3)

TGTU

Wf1

początek na 3. ósemce, koniec jak TGTU

Wfn (→Wn1)

początek jak w TGTU, zakończenie - tuż przed przedostatnią ósemką

Widełki i możliwy akcent Wfn

Widełki i akcent Wn2 (→Wn3)

Brak widełek w Wf0 (→Wa)

..

Widełki  zostały dopisane przez Chopina w podkładach dla Wn i Wf. Wydaje się, że widełek nie ma też w Wf0, co mogłoby potwierdzać ich brak w Wa (choć niewykluczony jest też błąd sztycharza). W Wfn początek widełek albo był wydłużany przez Chopina, albo nakłada się na prawdopodobny znak akcentu - odczytanie utrudnia słaba fotokopia źródła. W Wn2 (→Wn3) co prawda umieszczono krótki akcent, jednakże z pewnością wynika on z ujednolicenia względem poprzednich taktów. Nie będąc pewnym oznaczeń Wfn, do tekstu głównego przyjmujemy znak Wn2 (→Wn3), który dociągnięto do końca t. 228.  

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych

t. 227

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Bez znaku w A (→WfWa)

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia, tu A.                        Tu pusta klisza 

 w KF (odczyt dosłowny→Wn1)

wycinek KF.                       EZnieU

Krótki akcent w Wn2 (→Wn3)

EZnieU1

Akcent długi proponowany przez redakcję

miniatura ten takt z Corela tylko górna 5-linia          EZTU

..

Interpretacja znaku  wpisanego przez Chopina w KF nastręcza trudności. Umieszczony pod górną pięciolinią – tak jak wszystkie inne widełki dynamiczne w tym temacie – zdaje się mimo różnej długości ramion wypełniać praktycznie cały takt. W ten sposób zinterpretowano go w Wn1 i to dosłowne odczytanie przyjmujemy także za tekst KF. Jednak porównanie z analogicznym t. 95 pozwala dostrzec inną interpretację – w obu taktach Chopin miał prawdopodobnie na myśli akcent długi. Napisane z rozmachem górne ramię widełek rozpoczyna się bowiem przed półnutą, której znak ten niewątpliwie dotyczy – jest to charakterystyczne dla notacji akcentów długich, por. np. znak w następnym takcie czy właśnie w t. 95. Dolne, krótsze ramię, pisane jako ostatnie, można zaś uważać za bardziej miarodajne jeśli chodzi o zamierzoną długość znaku, a jest ono tej samej długości co niewątpliwy akcent długi w t. 228. Z tego względu w tekście głównym odtwarzamy znak jako akcent długi, jak w t. 95. Ujednolicenie z taktem 95 wprowadzono także w Wn2 (→Wn3).
Podobnie w t. 678.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF