Zagadnienia : Niedokładności KF

t. 1-2

Utwór: op. 28 nr 14, Preludium es-moll

Niesymetryczne     w t. 1 w A, odczyt dosłowny

Niesymetryczne     w t. 1-2 w A, interpretacja kontekstowa

Symetryczne   w t. 1 w KF (odczyt dosłowny→Wn)

miniat Wn 2 takty.                          EZnieU w t. 1

Symetryczne   w t. 1-2 w KF (interpretacja kontekstowa) i Wf (→Wa)

miniat Wf 2 takty.                          EZnieU w obu taktach

..

Widełki   nie są w A równej długości, co odtwarzamy w tekście głównym. Zarówno Fontana w KF (→Wn), jak i sztycharz Wf (→Wa) uznali to za niedokładność i podali symetryczne, półtaktowe znaki. Ponadto problematyczna jest kwestia uwzględnienia tych znaków w t. 2, zapisanym skrótowo za pomocą znaków / oznaczających powtórzenie t. 1. Zdaniem redakcji, trafnym rozwiązaniem jest powtórzenie tych znaków, jak to zrobiono w Wf (→Wa), gdyż stanowią one integralną część kształtu brzmieniowego tej figuracji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności KF

t. 1

Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll

 przed 3. ćwierćnutą w A

! miniat: wycinek.           TGTU

 po 3. ćwierćnucie w KF (→Wn)

pod 6. ósemką pr.r.

 pod 3. ćwierćnutą w Wf (→Wa)

..

Późniejsze umiejscowienie znaku  w KF (→Wn) to przypuszczalnie pochodna nieprecyzyjnego zapisu A, w którym 3. ćwierćnuta l.r. podpisana jest pod 6. ósemką pr.r. z powodu skreślenia jej pierwotnej wersji (była to prawdopodobnie kwinta Gis-dis). W rezultacie znak  znajduje się na tyle blisko następnego znaku , że stwarza to złudzenie pedalizacji obejmującej cały takt.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności KF

t. 2-32

Utwór: op. 28 nr 1, Preludium C-dur

Łuki od pauzy w A (→Wf)

!!!   miniat: wycinek A t. 10, tylko górna 5-linia.                TGTU = łuki pr.r. w t. 2-17, 22 i 28-31

Łuki nad szesnastkami w KF (→Wn) i Wa

!!!   miniat: wycinek KF (t. 10)

..

W t. 2-17, 22 i 28-32, w których figura pr.r. zaczyna się od pauzy i jest objęta jednym łukiem, moment rozpoczęcia tych łuków nie jest w A jasny. Zdecydowana ich większość rozpoczyna się nad lub nawet przed początkową pauzą (t. 4, 10, 13-15), tak iż tylko łuki w t. 5 i 17 wydają się dotyczyć wyłącznie nut. Ponieważ notacja nie wskazuje na chęć różnicowania zasięgu tych łuków – różnice mają charakter przypadkowych niedokładności – wszystkie je uznajemy za obejmujące cały takt i tę wersję podajemy w tekście głównym. Z drugiej strony, Chopin często pisał łuki z rozmachem, nie można więc wykluczyć, że i tu łuki miały w jego zamyśle dotyczyć tylko 5-szesnastkowych figur. Tak to odtworzył w swojej kopii Fontana, co powtórzono w Wn. Natomiast notacja Wf stwarza analogiczny problem interpretacyjny, jak A – wprawdzie większość łuków zaczyna się nad pauzą, a te w t. 28-32 nawet przed, ale ogólny obraz nie jest oczywisty, gdyż końce tych łuków również wykraczają daleko poza ostatnią szesnastkę, co oczywiście nie oznacza, że mają sięgać gdzieś dalej. W Wa, opartym na Wf, łuki obejmują jedynie szesnastki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Niedokładności Wa , Niedokładności KF

t. 2-10

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

Łuki od przednutek w A (→KFWn)

!!!   miniat: wycinek t. 2 bez 1. ćwierćnuty, tylko dolna 5-linia.                       EZTU w t. 2, 6 i 10

Łuki od 2. ćwierćnuty w Wf (→Wa)

EZnieU

..

Łuki w t. 2 i 6 (a także 18) wyraźnie obejmują już przednutki rozpoczynające tryle. W tej sytuacji uznajemy łuk w t. 10 za niedokładny i w tekście głównym proponujemy łuk analogiczny do pozostałych. Notacja KF jest niejasna – trzy z czterech łuków biegną raczej od 2. przednutki (tylko w t. 6 od pierwszej). Ponieważ taki zapis nie tłumaczy się muzycznie, przyjmujemy, że kopista wszędzie miał na myśli łuki rozpoczynające się od 1. przednutki, jak to zresztą odczytano w Wn.

Jeśli chodzi o moment zakończenia łuków, to zdaniem redakcji notacja A w t. 6 i 10 wskazuje raczej na pisanie z rozmachem łuków, które dla Chopina były oczywiste, niż chęć doprowadzenia ich do końca taktu jako łuków-tenuto (patrz jednak t. 18).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Niedokładności KF , Łuki tenuto

t. 2-4

Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur

Łuki od 2. ósemki w A (→WfWa)

!!!   miniat: t. 2 i 1. ósemka 3, wycinek tylko dolna 5-linia.                   EZTU = 2 łuki

Łuki od 1. ósemki w KF (→Wn)

EZnieU1

..

Doprowadzona do t. 3 końcówka łuku z t. 2 jest w A bardzo słabo widoczna, co przypuszczalnie utwierdziło Fontanę w przekonaniu, że łuki figur l.r. mają się kończyć wraz z ostatnią ósemką taktu, jak jest w t. 1 (przypuszczalnie dopiero widząc łuki w t. 5-6 i 6-7, zorientował się, że jest inaczej, i przedłużył łuk w t. 4). W przypadku początków łuków nawet prawidłowe odczytanie łuków w t. 5-7 nie skłoniło go do poprawienia wcześniej napisanych łuków, ani do zachowania pisowni A w dalszych taktach (w A tylko łuki w t. 9 i 15 można uznać za niejasne pod tym względem, pozostałe wyraźnie rozpoczynają się od 2. ósemki). W tekście głównym podajemy pisownię A (także w następnych taktach).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności KF