Zagadnienia : Błędy wynikające z poprawek
|
t. 319
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Chopin oznaczył klinikami 5 tercji, gdyż ostatnie dwie są połączone łukiem. Szósty klinik w Wn (→Wa,WfSB) jest więc z pewnością pomyłką. W Wf pominięto wszystkie te znaki, co najprawdopodobniej jest skutkiem ubocznym korekty wielkości nut – patrz następna uwaga. Jeśli chodzi o zapis ApI, to jest on niedokładny, a zgodność liczby kliników z wersją A jest najprawdopodobniej przypadkowa – Chopin machnął kilka kresek (oznaczających kliniki) z intencją oznaczenia w ten sposób wszystkich 6 szesnastek i nie zatroszczył się w roboczym rękopisie o sprawdzenie ich liczby (w pr.r. postawił 7 kresek!). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn |
||||||||
|
t. 320
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Pominięcie akcentu i kliników to niewątpliwy błąd Wf i WfSB. W przypadku Wf1 (→Wf2) za prawdopodobną przyczynę uważamy – tak jak w poprzednim takcie – wprowadzenie oznaczonej przez zastosowanie drobniejszej czcionki wersji ossia più facile (patrz uwaga w t. 319). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek |
||||||||
|
t. 320
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brak łuku w Wf to niewątpliwy błąd, tak jak w przypadku akcentu i kliników – patrz poprzednia uwaga. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek |
||||||||
|
t. 325
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brzmienie 2. szesnastki 5. trioli budzi wątpliwości – odczytana dosłownie brzmi ona e3, jednak we wszystkich analogicznych miejscach odpowiednia nuta leży o kwintę (czystą) niżej niż poprzednia, w tym wypadku es3, co sugeruje możliwość pomyłki Chopina. W nieparzystych triolach 2. i 3. szesnastka melodycznie łączą się z następną triolą, co Chopin starannie oznaczył łukami pr.r., nie determinuje to jednak ich przynależności harmonicznej. Ta wyznaczona jest postępem l.r. (o innym łukowaniu!), złożonym z sekwencji D-T wypełniających dwie kolejne ósemki, co z kolei jest wyraźnie zasygnalizowane wiązaniami głosu basowego. Jeśli uwzględnić jeszcze skłonność Chopina do zapominania o wcześniejszych alteracjach (w tym miejscu jest ona wyjątkowo odległa – to jedyny takt w t. 321-329, w którym alteracji podlega 1. szesnastka), przypadkowe pominięcie W ApI 5. triola taktu ma pierwotną postać (patrz też t. 328), w której problematyczna nuta nie występuje. Wprowadzanie zmiany w tym miejscu przemawia za błędem Chopina w A, gdyż poprawki zawężają pole uwagi, co sprzyja pomyłkom. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Błędy A , Zmiany linii głównej |
||||||||
|
t. 336
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Zdaniem redakcji, wersja Wn1 (→Wf→Wa) jest wynikiem niezrozumienia sensu korekty w poprzednim takcie. Sztycharz prawdopodobnie uważał ćwierćnutę c2 za powiązaną z trylem i stanowiącą jego zakończenie. Skoro więc w korekcie oznaczono zmianę nuty trylowanej, uznał, że należy skorygować także tę ćwierćnutę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
przywracającego es3 wydaje się bardzo prawdopodobne. Także brak 
przed niewątpliwym e3 w następnej trioli należy do typowych niedokładności Chopina – jest to dźwięk aktualnego akordu (A-dur) i został szesnastkę wcześniej oznaczony w partii l.r. Biorąc powyższe pod uwagę, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaków chromatycznych, tak by rozpatrywany człon progresji nie odbiegał od panującego schematu.
