mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne zmiany i warianty po publikacji

t. 120

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

B w KG i Wf (→Wa1)

!!!   miniat: ten dwudźwięk, tylko dolna 5-linia.       TGTU

H w Wn i Wa2
..

W KG i Wf (→Wa1) przed nutą basową nie ma znaku chromatycznego, co każe ją odczytywać jako B. Wersję tę, występującą z pewnością także w [A], podajemy w tekście głównym, dodając ostrzegawczy . Wersja Wn, mimo że będąca najprawdopodobniej wynikiem rutynowej adiustacji wydawcy (aż do tego miejsca przetworzenie utrzymane jest w tonacjach krzyżykowych, a H występuje także w następnym takcie), może być jednak w tym wypadku uważana za alternatywną wersję autentyczną – według świadectwa Mikulego Chopin dopisał bowiem odpowiedni  w egzemplarzu swojej uczennicy, Fryderyki Müller-Streicher (informacja zaczerpnięta z wydania Sonat pod redakcją Mikulego, Kistner, Lipsk 1879).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji

t. 153

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 2. miara taktu, tylko górna 5-linia.            EZTU bez arpeggia

Arpeggio podane przez Mikulego

EZTU z arpeggiem bez nawiasu

Wariant podany przez Mikulego

EZnieU

Wariantowa propozycja redakcji

EZTU
..

Oba warianty zostały podane w wydaniu redagowanym przez ucznia Chopina, Karola Mikulego (Kistner, Lipsk 1879). Mikuli nie sprecyzował ich źródła, ale określenie wariantu z grupą 6 szesnastek jako „wykonanie podług Chopina”, sugeruje wspomnienia i notatki z czasów osobistych kontaktów redaktora z kompozytorem. Wiadomo również, że Mikuli miał wgląd w zaginione obecnie egzemplarze lekcyjne innych uczniów Chopina, np. Fryderyki Streicher-Müller (por. Sonatę b op. 35, cz. I, t. 120). W tekście głównym proponujemy wersję Wf (→Wn,Wa) z możliwością uwzględnienia arpeggia tercji, wskazanego przez Mikulego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji

t. 162

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Różnice w liczbie i wysokości nut następujących po pierwszym h1 są wraz z różnicami rytmicznymi omówione w poprzedniej uwadze.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji

t. 175

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

w A (→Wf,Wa,Wn)

!!!   miniat: nic.

 w WfJ

 w WfS
..

Wpis w WfS jest na pewno zrobiony ręką Chopina. Dopisek w WfJ jest nieco mniej charakterystyczny, ale najprawdopodobniej również pochodzi od Chopina. Mimo to, zdaniem redakcji, zmianę dynamiki zakończenia należy traktować jako autentyczny wariant, a nie definitywne odejście od pierwotnej koncepcji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji , Dopiski WfJ

t. 197

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Ciągły łuk w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 1. miara t. 197, tylko górna 5-linia, bez pp.                  Tu łuk nad całym taktem (do kontynuacji)

Rozdzielone łuki w WfD i Wn3

TGTU
..

Nieprzerwany – mimo pauzy – łuk Wf (→Wa,Wn1→Wn2) to zapewne pozostałość pierwotnej wersji rytmu (z szesnastkami bez pauzy). Konieczność oddzielenia pierwszych dwóch nut od dalszych szesnastek potwierdzona została przez Chopina ołówkowymi znakami w WfD – ukośną kreską, podkreślającą znaczenie pauzy (także w t. 201), a także właśnie łukiem nad pierwszymi dwiema szesnastkami. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym dzielimy łuk, dopasowując frazowanie do zapisu rytmicznego.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji , Wtrącona pauza