Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 4, t. 9-17
s. 1
s. 2
s. 3, t. 1-8
s. 4, t. 9-17
s. 5, t. 18-26
s. 6, t. 27-35
s. 7, t. 36-57
s. 8, t. 58-67
s. 9, t. 68-76
s. 10, t. 77-87
Wp - Pierwsze wydanie polskie
Tekst główny
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Wp - Pierwsze wydanie polskie


  t. 12

Trójdźwięk w KJ

!!!   miniat: dwie pierwsze ósemki l.r. (pierwsza zawsze es). Tu b-es1-g1.

Seksta w WF

!!!   b-g1

Inny trójdźwięk w Wp

!!!   es-g-es1

Propozycja redakcji

!!!   TGTU

Zamierzone przez Chopina brzmienie 2. ósemki budzi wątpliwości. KJ ma tu trójdźwięk b-es1-g1 a WF – sekstę b-g1. Każda z tych wersji łączy się gładko zarówno z rozłożonym akordem d-b-f1 w poprzednim takcie, jak i tworzącymi akord B-dur trzema następnymi ósemkami. Wersje te, a zwłaszcza sekstę potwierdzoną w analogicznym t. 39, można uważać za pełnoprawną alternatywę dla opisanej poniżej rekonstrukcji wersji [A].

Wp ma tu akord es-g-es1, zawierający najprawdopodobniej błędną w tym kontekście nutę es. Biorąc pod uwagę różne możliwości pomyłek litografa oraz treść harmoniczną i prowadzenie głosów akompaniamentu, uważamy akord g-b-es1 za najbardziej uzasadnioną rekonstrukcję wersji [A] i jako taką proponujemy ją w tekście głównym.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy, Błędy Wp

notacja: Wysokość