![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Strona:
Źródło tekstu:
s. 2, t. 23-52
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
![](/build/images/x_button.png)
|
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
przednutka w WfF |
Znak arpeggia zanotowany jest w AE (→KX) i AK. Pozostałe autografy i KC mają samą tercję des2-f2, bez ozdobnika. W źródłach F ozdobnik zapisany jest w formie przednutki des2 połączonej łukiem (w KF, Wp i WnF). Jedynie w WfF pomnięta została ligatura, co można uznać za prawdopodobne przeoczenie sztycharza, albo niedokładność kopii podkładu. Ozdobnik F wynika z pewnością z chęci rozpisania arpeggia i jest raczej adiustacją Fontany.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia:
notacja: Ozdobniki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
Wp, AR, AK, AE, AO, WfF, WnF, KF, KC, AG, KX, KY