WnF
Tekst główny
AO - Autograf Oury
AR - Autograf Rotschildów
AE - Autograf Eszterhazy
AK - Autograf Krudner
AG - Autograf Gavard
KX - Kopia Autografu Eszterhazy
KY - Kopia Autografu Gavard
KC - Kopia Czartoryskich
F - Wersja Fontany
KF - Kopia Fontany
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
porównaj
  t. 42

arpeggio w AE (→KX) i AK

bez ozdobników w AO, AR, AG (→KY) i KC 

przednutka przetrzymana w KF, Wp i WnF

przednutka w WfF

Znak arpeggia zanotowany jest w AE (→KX) i AK. Pozostałe autografy i KC mają samą tercję des2-f2, bez ozdobnika. W źródłach F ozdobnik zapisany jest w formie przednutki des2 połączonej łukiem (w KF, Wp i WnF). Jedynie w WfF pomnięta została ligatura, co można uznać za prawdopodobne przeoczenie sztycharza, albo niedokładność kopii podkładu. Ozdobnik F wynika z pewnością z chęci rozpisania arpeggia i jest raczej adiustacją Fontany.       

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

notacja: Ozdobniki

Przejdź do tekstu nutowego

.