op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
op. 2, Wariacje, całość
![](/build/images/x_button.png)
W ApI figura trzydziestodwójkowa w t. 55 liczy 11 nut, podzielonych na 2 grupy. Widać przy tym, że nuta cis3, której nie ma w wersji ostatecznej, była w ApI dopisana, a decyzję co do kształtu tej figury Chopin zmieniał dwukrotnie. Ponadto figura ta ma w ApI odmienne ugrupowanie rytmiczne – Chopin podzielił ją na 2 grupy o długości ósemki każda – sekstolę i kwartolę (ta ostatnia jest de facto regularną czwórką trzydziestodwójek). Analogiczna struktura rytmiczna została wskazana także w następnej figurze, w której każda z 2 podgrup objęta jest osobnym wiązaniem. Patrz też uwaga w następnym takcie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Wahania Chopina
notacja: Wysokość