op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
op. 2, Wariacje, całość
![](/build/images/x_button.png)
|
4 kliniki w A ! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia. TGTU (obie ręce) tylko 3. miara taktu |
|
|
TGTU 16 kliników (obie ręce) |
W tekście głównym uwzględniamy znaki staccato na 4. mierze taktu, dodane w Wn (→Wf,Wa,WfSB). Zwraca uwagę, że Chopin podał w A wskazówkę staccato po ośmiu szesnastkach, co sugeruje, że uważał 4. miarę t. 39 (a zapewne i 35), wyglądającą identycznie jak trzecia, za niejako w naturalny sposób "dziedziczącą" oznaczenia artykulacji po poprzedniej. Tak więc mimo że autentyczność samych znaków nie jest całkiem pewna, autentyczność wskazanej przez nie artykulacji – jest.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki