WfSB
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 39-40

4 kliniki w A

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.        TGTU (obie ręce) tylko 3. miara taktu

8 kliników w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

TGTU 16 kliników (obie ręce)

W tekście głównym uwzględniamy znaki staccato na 4. mierze taktu, dodane w Wn (→Wf,Wa,WfSB). Zwraca uwagę, że Chopin podał w A wskazówkę staccato po ośmiu szesnastkach, co sugeruje, że uważał 4. miarę t. 39 (a zapewne i 35), wygląda­ją­cą identycznie jak trzecia, za niejako w natural­ny sposób "dziedziczącą" oznaczenia artykulacji po poprzedniej. Tak więc mimo że autentyczność samych znaków nie jest całkiem pewna, auten­tyczność wskazanej przez nie artykulacji – jest.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.