Zagadnienia : Wahania Chopina
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
t. 9
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Na końcu dopisanej w ApI późniejszej wersji orkiestrowego wstępu zanotowany jest także 1. takt partii fortepianu solowego, różniący się w szczegółach zarówno od wersji ostatecznej, jak i pierwotnej, zapisanej w głównym ciągu ApI. W szczególności na początku taktu pr.r. ma tam ćwierćnutowy akord, który przytaczamy jako dowód wahania Chopina – akordu tego nie ma ani we wcześniejszej wersji ApI, ani w najpóźniejszej wersji, przygotowanej do druku. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina |
||||||||
t. 19
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Widoczna w ApI wersja, w której pierwsze 2 szesnastki każdej trioli są tercjami, jest rezultatem poprawek w tym rękopisie. Jako pierwszą Chopin wpisał bowiem wersję z pojedynczymi nutami w tych miejscach, tę samą, którą wykorzystał następnie pisząc A (→Wn→Wf,Wa,WfSB). Dowodzą tego:
Dwukrotna zmiana decyzji stanowi przykład Chopinowskich wahań przy wyborze najlepszego rozwiązania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany linii głównej |
||||||||
t. 26
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Nuta ta była w Wn1 korygowana w druku, co pokazują widoczne – zwłaszcza w Wn2 – ślady usuwania główki nuty g3. Nie ma wszakże pewności, czy poprawki dokonano na polecenie Chopina – mógł to też zrobić adiustator, uważając zapis A za pomyłkę. Możliwe też, że wydrukowane początkowo g3 nie miało linii dodanej (takie błędy zdarzały się niejednokrotnie), a adiustator, nie sprawdziwszy podkładu, uznał główkę nuty za umieszczoną za wysoko. Autentyczność wersji z f3 jest więc niepewna, a ponadto przywrócenie – niewątpliwie przez Chopina – g3 w Wf1 dowodzi, że kompozytor, nawet jeśli przejściowo skłonił się w stronę f3, to ostatecznie powrócił do g3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Wahania Chopina , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
||||||||
t. 40
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Począwszy od 8. szesnastki taktu, 5 kolejnych szesnastek było w ApI zmienianych przez Chopina. Co ciekawe, wersja pierwotna różniła się od wersji ostatecznej tylko brzmieniem 8. szesnastki (b1-e2-g2-des3), natomiast po poprawkach wszystkie akordy mają odmienne brzmienie. Powodem zmian była, jak się wydaje, chęć ściślejszego dopasowania partii solowej do partii orkiestry – ponieważ ostatnia szesnastka 1. połowy taktu brzmi w orkiestrze f-des1-f1-b1 (akord b-moll), a 3. miarę wypełnia akord e-c1-g1-b1, z tercją w basie, Chopin w partii solowej zmienił 8. szesnastkę na akord b-moll, a na 3. mierze taktu wykreślił wszystkie nuty e2 i e1. Ostatecznie, kompozytor uwzględnił tylko zmianę akordu na 8. ósemce (zastąpiwszy tylko des3 przez b2), w dalszej części pochodu powracając do wersji pierwotnej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej |
||||||||
t. 55-56
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W ApI figura trzydziestodwójkowa w t. 55 liczy 11 nut, podzielonych na 2 grupy. Widać przy tym, że nuta cis3, której nie ma w wersji ostatecznej, była w ApI dopisana, a decyzję co do kształtu tej figury Chopin zmieniał dwukrotnie. Ponadto figura ta ma w ApI odmienne ugrupowanie rytmiczne – Chopin podzielił ją na 2 grupy o długości ósemki każda – sekstolę i kwartolę (ta ostatnia jest de facto regularną czwórką trzydziestodwójek). Analogiczna struktura rytmiczna została wskazana także w następnej figurze, w której każda z 2 podgrup objęta jest osobnym wiązaniem. Patrz też uwaga w następnym takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Wahania Chopina |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »