mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Przeoczenia odwołania alteracji

t. 2

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W źródłach nie ma  przywracającego d1 na 4. mierze taktu. Pomyłkę spowodowało zestawienie wyciągu partii orkiestry z głosów partytury – górny głos pr.r. odpowiada partii II skrzypiec, w której  jest niepotrzebny, gdyż des1 w niej nie występuje.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W źródłach nie ma  przywracającego b1 w 2. połowie taktu. Jest to niewątpliwie pomyłka Chopina, jeden z najczęstszych jego błędów.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 19

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

es3-ges3 w źródłach, odczyt dosłowny

es3-g3 proponowane przez redakcję

TGTU = [kaso]
..

Mimo iż przed górną nutą ostatniej szesnastki nie ma znaku chromatycznego w żadnym ze źródeł, użycie g3 jest w tym kontekście melodyczno-harmonicznym znacznie prawdopodobniejsze. Przeoczenia odwoławczych znaków chromatycz­nych w tego typu sytuacjach należą do najczęst­szych pomyłek Chopina, por. np. Etiudę f op. 25 nr 2, t. 4 czy Impromptu As op. 29, t. 3 i 71.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Wcześniejsza wersja ApI, interpretacja kontekstowa

Wersja osta­teczna, orto­grafia źródeł, interpretacja kontekstowa

Wersja osta­teczna, orto­grafia propo­nowana przez redakcję

EZTU
..

Biegnik zapisany w ApI znacznie odbiega od wersji ostatecznej, zwłaszcza w jego opadającej części, opartej na innym pomyśle melodycznym. Jest też trudny do odczytania z powodu widocz­nych poprawek i uzupełnień – proponowany tekst nie może być uważany za definitywny zarówno ze względu na znaczną liczbę najprawdopo­dob­niej pominiętych znaków chromatycznych, jak i wątpliwości przy odczytywaniu położenia (wyso­kości) niektórych nut. Jeszcze trudniejsza jest rekonstrukcja stanu sprzed poprawek, poniższe odczytanie opiera się na założeniu, że nieco mniejsze nuty, wciśnięte pomiędzy większe, były dopisane później (podajemy tekst od najwyższej, jedenastej nuty, e4):
Wpisana nad tym taktem liczba definiująca gru­pę nieregularną (42) nie zgadza się z faktyczną liczbą wpisanych nut ani po poprawkach (52), ani przed nimi (44). Ponadto, wydaje się, że 17. nuta od końca, zapisana wyraźnie jako d3, miała brzmieć e3, jak tego wymaga ustalony już w tym miejscu schemat figuracji złożonej z powtarza­nych sekwencyjnie czteronutowych motywów.
Nad początkową częścią taktu ApI ma ponadto dodatkowy wpis, liczący 13 nut (być może 14? – w końcówce trudny do odczytania wskutek poprawek), będący najprawdopodobniej szkicem wersji ostatecznej biegnika.

Jeśli chodzi o pozostałe źródła, zawierające ostateczną wersję biegnika, to jej autentyczny zapis jest nieekonomiczny – tylko w niewielkim stopniu uwzględnia działanie uprzed­nio wpisanych znaków chromatycznych – i naj­praw­dopodobniej niedokładny (brakuje 3 zna­ków). Z tego względu w tekście głównym propo­nujemy alternatywną ortografię. Patrz następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Adiustacje WfSB

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Autentyczna notacja chromatyczna opadającej części biegnika w niewielkim tylko stopniu uwzględnia oddziaływanie uprzednio wpisanych znaków:

  • W kilku miejscach Chopin wybiera warianty enharmoniczne wymagające większej niż to konieczne liczby znaków chromatycznych – cis4 jako 15. nuta, b3 (18.), gis3 (25.), fis3 (29.), e3 (33.), cis3 (39.), h2 (43.). Ponieważ w tego rodzaju postępie chromatycznym enharmoniczne warianty pisowni nie wpływają praktycznie na zrozumienie muzyki, wyjątkowo zmieniamy tę ortografię w tekście głównym, aby uniknąć jego nadmiernego zagęszczenia. Pozwala to zredukować liczbę znaków na 2., 3. i 4. mierze taktu o 8 (w zapisie autentycznym liczymy także 3 znaki przeoczone przez Chopina – patrz niżej).
  • Przy założeniu – raczej niepodważalnym – regularnej struktury figuracji Chopin w trzech miejscach pominął  odwołujący alterację z wcześniejszej części taktu – brak przywrócenia c4 (14. nuta), a3 (20. nuta) i f3 (31. nuta).
  • Niepotrzebnie powtórzony został  przed gis3 (22. nuta).

Notację tę powtórzono bez zmian w większości wydań. Jedynie w WfSB dodano przywracający c4 (14. nuta).

Możliwość wyboru między ortografią źródeł (uzupełnioną) a proponowaną przez nas uwzględniona jest w uwadze przedstawiającej zapisaną w ApI wcześniejszą wersję figuracji pr.r.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Adiustacje WfSB