Zagadnienia : Przeoczenia odwołania alteracji
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
t. 311
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A nie ma przywracającego es2, co jest oczywistym błędem – por. t. 278 i 286. Znak znajduje się w ApI, dodano go też w Wn1 i powtórzono w pozostałych wydaniach. W tekście głównym dodajemy jeszcze ostrzegawczy przed es1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A |
||||||
t. 319
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brzmienie środkowej nuty przedostatniej trioli (w obu taktach) wzbudziło wątpliwości wielu późniejszych redaktorów dzieł Chopina. W istocie, szereg argumentów każe uznać przeoczenie przywracającego d2(1) przed tą nutą za prawdopodobne. Ponieważ jednak tekst odczytany dosłownie daje wersję mieszczącą się doskonale w stylistyce Chopinowskiej, w tekście głównym pozostawiamy wersję źródłową. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A |
||||||
t. 320
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Nad mordentem nie ma w źródłach znaku chromatycznego. Użycie b nie ulega w tym kontekście harmonicznym wątpliwości, toteż w tekście głównym dodajemy nad ozdobnikiem . Znaki chromatyczne nad trylami lub mordentami Chopin w takich sytuacjach stawiał bardzo rzadko, pozostawiając na ogół domyślności grającego znalezienie właściwego brzmienia nuty pobocznej. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Niedokładności A |
||||||
t. 325
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brzmienie 2. szesnastki 5. trioli budzi wątpliwości – odczytana dosłownie brzmi ona e3, jednak we wszystkich analogicznych miejscach odpowiednia nuta leży o kwintę (czystą) niżej niż poprzednia, w tym wypadku es3, co sugeruje możliwość pomyłki Chopina. W nieparzystych triolach 2. i 3. szesnastka melodycznie łączą się z następną triolą, co Chopin starannie oznaczył łukami pr.r., nie determinuje to jednak ich przynależności harmonicznej. Ta wyznaczona jest postępem l.r. (o innym łukowaniu!), złożonym z sekwencji D-T wypełniających dwie kolejne ósemki, co z kolei jest wyraźnie zasygnalizowane wiązaniami głosu basowego. Jeśli uwzględnić jeszcze skłonność Chopina do zapominania o wcześniejszych alteracjach (w tym miejscu jest ona wyjątkowo odległa – to jedyny takt w t. 321-329, w którym alteracji podlega 1. szesnastka), przypadkowe pominięcie przywracającego es3 wydaje się bardzo prawdopodobne. Także brak przed niewątpliwym e3 w następnej trioli należy do typowych niedokładności Chopina – jest to dźwięk aktualnego akordu (A-dur) i został szesnastkę wcześniej oznaczony w partii l.r. Biorąc powyższe pod uwagę, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaków chromatycznych, tak by rozpatrywany człon progresji nie odbiegał od panującego schematu. W ApI 5. triola taktu ma pierwotną postać (patrz też t. 328), w której problematyczna nuta nie występuje. Wprowadzanie zmiany w tym miejscu przemawia za błędem Chopina w A, gdyż poprawki zawężają pole uwagi, co sprzyja pomyłkom. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Błędy A , Zmiany linii głównej |
||||||
t. 339
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A i większości wydań nie ma przywracającego es2. Oczywistego w tym kontekście harmonicznym błędu Chopina (typowego dla niego) dowodzi w partii fortepianu ApI i partia orkiestry – odpowiedni znak znajduje się w partii 1. klarnetu. Bemol dodano tylko w Wn3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »