Zagadnienia : Niedokładności A
t. 188
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brak trylu w ApI wiąże się zapewne z odmiennym dalszym ukształtowaniem melo-rytmicznym końcówki taktu – patrz następna uwaga. Tak jak w t. 184, w żadnym źródle nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty trylu. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy . kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Zmiany linii głównej , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
||||||
t. 255
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Jeśli chodzi o kasowniki podwyższające nuty es na e w 2. połowie t. 255, Chopin w A zadowolił się znakami przed akordem l.r. (e1) i 3. trzydziestodwójką (e3). Pozostałe 3 kasowniki potrzebne w dalszej części pasażu dodano w Wn (→Wf,Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty , Niedokładności A |
||||||
t. 256
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W całym pasażu Chopin nie postawił żadnych znaków chromatycznych oprócz kasowników przed 1. i 3. nutą (e i a). O ile konieczność podwyższenia kolejnych as na a nie ulega kwestii, o tyle użycie es1, es2 i es3 byłoby z harmonicznego i pianistycznego punktu widzenia możliwe. Większość argumentów przemawia jednak za użyciem e1, e2 i e3:
Jeśli chodzi o brakujące kasowniki przed a1 i a2, to w Wn1 (→Wf1,Wn2→WfSB) dodano tylko ten przed a2, co uzupełniono w Wa i Wn3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Niedokładności A |
||||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersja ApI i A z f3 jako najwyższą nutą akordu na 2. mierze taktu jest niemal na pewno pomyłkowa, a od początku zamierzone przez Chopina było d3. Przemawia za tym:
Omawiana nuta jest ponadto w A zapisana niedokładnie, tak iż w Wn1 (→Wa) odtworzono ją jako es3. W Wn2 (→Wn3,WfSB) zmieniono ją na d3, co mogłoby być jedną ze zmian podpowiedzianych przez Chopina, jeśli dopuścić możliwość jego współudziału w redagowaniu Wn2. Nierozwiązany akord nonowy musiał być przez wykonawców traktowany jako błąd, a narzucającą się poprawką (zwłaszcza bez dostępu do A) jest zmiana es3 na d3. Z tego względu w transkrypcji merytorycznej (wersja "redakcja") tych źródeł podajemy d3. W ten sposób poprawiono to również kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Niedokładna wysokość nut A , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa |
||||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A nie ma znaków chromatycznych przed 2. i 3. akordem pr.r. Brakujące znaki stopniowo uzupełniano w kolejnych wydaniach – w Wn1 (→Wn2) dodano oba znaki przed 2. akordem, a w Wa1 dołożono jeszcze przed 3. akordem ( nie był potrzebny ze względu na błędną wysokość najwyższej nuty). Pozostałe wydania – Wf, Wa3 i Wn3 mają wszystkie potrzebne znaki. NA POTEM: ApI ma bemole ces1,2,3, ale nie ma kaso d1. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności A |