Zagadnienia : Adiustacje Wa
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 14
- Następna »
t. 45-46
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A |
||||||||||||||
t. 46
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Końcówka łuku A jest zdaniem redakcji niedokładna – Chopin nie doprowadził łuku do ostatniej szesnastki, by zachować czytelność rękopisu. Łuk z pewnością dotyczy dolnego, wypełnionego triolami szesnastkowymi głosu pr.r., i ma obejmować cały takt, jak to w sposób niebudzący wątpliwości zostało oznaczone w t. 45. W ten sposób zinterpretowany łuk podajemy w tekście głównym. W Wn1 i pozostałych wydaniach oprócz Wn3 łuk rozpoczęto od 2. trioli, co jest niedokładnością spowodowaną umieszczeniem 1. trioli na dolnej pięciolinii. Końcówkę łuku, w Wn1 (→Wn2) odtwarzającą dokładnie notację A, uznano w Wf i Wa za niestarannie wyrysowaną i skrócono. Właściwy zakres z obu stron ma natomiast łuk Wn3, jednak i on, tak jak łuki w pozostałych wydaniach, obejmuje rownież górny głos pr.r., który Chopin w A wyraźnie ominął. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
||||||||||||||
t. 50
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Odtwarzamy notację A, w której długości akcentów regularnie maleją, co może sugerować np. zmniejszanie ich siły wraz z calando. Tego rodzaju pisownię plastyczną odnajdujemy w bardziej rozbudowanej postaci w Polonezie f WN 12, w autografie którego w t. 79 pojawia się oznaczony diminuendo postęp 6 nut opatrzonych coraz krótszymi akcentami. Przy trzech tylko akcentach nie jest jednak pewne, czy Chopin rzeczywiście chciał w ten sposób zasugerować pianiście jakąś ideę wykonawczą, toteż w tekście głównym interpretujemy te znaki standardowo, jako niedokładnie zapisane akcenty długie. Tak też odtworzono je w Wn1 (→Wn2,Wf1). Krótkie akcenty w WfSB i pionowe w Wa to dowolne zmiany, a pominięcie znaków w Wn3 – błąd. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności A |
||||||||||||||
t. 55-61
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Inaczej niż w t. 16-17 i następnych, w Wn rozplanowanie nut l.r. jest tu prawidłowe, pokazujące wyraźnie 4 uderzenia w każdej półtaktowej figurze (jedynie na początku t. 60 druga nuta – ćwierćnuta z kropką – zapisana jest zbyt blisko półnuty, co rozpatrywane bez kontekstu całego tego fragmentu mogłoby budzić wątpliwości). Mimo to w Wf w 2 miejscach, właśnie na początku t. 60 i przedtem na początku t. 55, ćwierćnutę z kropką dołączono do półnuty, sugerując ich równoczesne uderzenie (taki sam błąd popełniono jeszcze na początku t. 62). W WfSB rozplanowanie l.r. jest w wielu miejscach niedokładne, ale są to wyraźne usterki z niestaranności, niewpływające, jak się wydaje, na zrozumienie struktury rytmicznej tych taktów. Najdalej idące zniekształcenie wprowadzono w Wa, w którym wszystkie punktowane ćwierćnuty tworzą zbitki z poprzedzającymi półnutami, co nakazuje ich jednoczesne wykonanie (także w t. 62). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wf |
||||||||||||||
t. 62
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Tak jak w poprzednich taktach, sztycharz (adiustator?) Wa zmienił rozplanowanie nut l.r., tak iż wydaje się, że punktowane ćwierćnuty a i b mają być grane równocześnie z półnutami f. Początek tego taktu to również jedno z miejsc, w których tę błędną pisownię wprowadzono także w Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 14
- Następna »