mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, 2 triole 45 + odpowiedni motyw l.r. 46.                     EZnieU 45 i EZTU 46

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

podwójna miniat Corel;           2 x EZnieU

Krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB)

2 krótkie = EZTU

Krótki akcent w t. 46 w Wn3

EZTU tylko 46

Pionowy akcent w t. 46 w Wa

EZnieU1
..

Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r.
Pominięcie pierwszego akcentu w Wa i Wn3 można przypisać nieuwadze sztycharzy lub niechęci do zaciemniania obrazu znakiem na pięciolinii, pomiędzy nutami. Zmiana kroju akcentu w Wa to specyficzna maniera tego wydania.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A

t. 46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk A, interpretacja kontekstowa

Łuk w Wn1 (→Wn2)

EZnieU1

Łuk w Wf i Wa

EZnieU2

Łuk w Wn3

EZnieU3
..

Końcówka łuku A jest zdaniem redakcji niedokła­dna – Chopin nie doprowadził łuku do ostatniej szesnastki, by zachować czytelność rękopisu. Łuk z pewnością dotyczy dolnego, wypełnionego trio­lami szesnastkowymi głosu pr.r., i ma obejmować cały takt, jak to w sposób niebudzący wątpliwo­ści zostało oznaczone w t. 45. W ten sposób zin­terpretowany łuk podajemy w tekście głównym. W Wn1 i pozostałych wydaniach oprócz Wn3 łuk rozpoczęto od 2. trioli, co jest niedokładnością spowodowaną umieszczeniem 1. trioli na dolnej pięciolinii. Końcówkę łuku, w Wn1 (→Wn2) odtwarzającą dokładnie notację A, uznano w Wf i Wa za niestarannie wyrysowaną i skrócono. Właściwy zakres z obu stron ma natomiast łuk Wn3, jednak i on, tak jak łuki w pozostałych wydaniach, obejmuje rownież górny głos pr.r., który Chopin w A wyraźnie ominął.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 50

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A

! miniat: wycinek te 3 miary (2-4), tylko górna 5-linia.              EZnieU

Akcenty długie w Wn1 (→Wn2,Wf)

EZTU

Krótkie akcenty w WfSB

zamiast długich

Pionowe akcenty w Wa

Bez znaków w Wn3
..

Odtwarzamy notację A, w której długości akcentów regularnie maleją, co może sugerować np. zmniejszanie ich siły wraz z calando. Tego rodzaju pisownię plastyczną odnajdujemy w bardziej rozbudowanej postaci w Polonezie f WN 12, w autografie którego w t. 79 pojawia się oznaczony diminuendo postęp 6 nut opatrzonych coraz krótszymi akcentami. Przy trzech tylko akcentach nie jest jednak pewne, czy Chopin rzeczywiście chciał w ten sposób zasugerować pianiście jakąś ideę wykonawczą, toteż w tekście głównym interpretujemy te znaki standardowo, jako niedokładnie zapisane akcenty długie. Tak też odtworzono je w Wn1 (→Wn2,Wf1). Krótkie akcenty w WfSB i pionowe w Wa to dowolne zmiany, a pominięcie znaków w Wn3 – błąd.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności A

t. 55-61

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek A t. 55, obie pięciolinie.                 TGTU cała strona = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce taktów

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: jak war_11.                EZTU, 3. linia 58A_red

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: jak war_11.                EZTU, 3. linia 58ApI_red (tylko red, tr bez 3 linii), 55/2 i 56/1 EZnieU3

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: jak war_11.                EZTU, 55/2, 56/1 EZnieU3

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: jak war_11.                EZTU, 55/2, 56/1 EZnieU3, 58 Ared

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: jak war_11.                EZTU, 58 ApI_red

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU prócz 3. linijka, 6. nuta, która EZnieU1

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU cała strona (zrobione 55)

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU prócz 3. linijka, 6. nuta, która ApI_red

Różne rytmy w Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU (koor58 U)

Różne rytmy w Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU oprócz 58, gdzie 58A_red

Różne rytmy według Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU oprócz 58, gdzie 58A_red i oprócz 55/2, 56/1 gdzie EZnieU3

Różne rytmy według Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU oprócz 55/2 i 56/1, gdzie EZnieU3

Różne rytmy według Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU oprócz 58, gdzie ApI_red

Różne rytmy według Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU oprócz 55/2 i 56/1, gdzie EZnieU3, i 58 gdzie ApI_red
..

Inaczej niż w t. 16-17 i następnych, w Wn roz­planowanie nut l.r. jest tu prawidłowe, pokazują­ce wyraźnie 4 uderzenia w każdej półtaktowej figurze (jedynie na początku t. 60 druga nuta – ćwierćnuta z kropką – zapisana jest zbyt blisko półnuty, co rozpatrywane bez kontekstu całego tego fragmentu mogłoby budzić wątpliwości). Mimo to w Wf w 2 miejscach, właśnie na począ­t­ku t. 60 i przedtem na początku t. 55, ćwierćnutę z kropką dołączono do półnuty, sugerując ich równoczesne uderzenie (taki sam błąd popełnio­no jeszcze na początku t. 62). W WfSB rozpla­nowanie l.r. jest w wielu miejscach niedokładne, ale są to wyraźne usterki z niestaranności, nie­wpływające, jak się wydaje, na zrozumienie stru­ktury rytmicznej tych taktów. Najdalej idące zniekształcenie wprowadzono w Wa, w którym wszystkie punktowane ćwierćnuty tworzą zbitki z poprzedzającymi półnutami, co nakazuje ich jednoczesne wykonanie (także w t. 62).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wf

t. 62

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek A ten takt, obie pięciolinie.                 TGTU cały takt = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU w całym takcie

Różne rytmy w Wf

EZnieU na początku taktu, poza tym TGTU
..

Tak jak w poprzednich taktach, sztycharz (adiu­stator?) Wa zmienił rozplanowanie nut l.r., tak iż wydaje się, że punktowane ćwierćnuty a i b mają być grane równocześnie z półnutami f. Początek tego taktu to również jedno z miejsc, w których tę błędną pisownię wprowadzono także w Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf