mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Poprawki A

t. 208-227

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Po wariacji III w A wpisana jest wcześniejsza wersja wariacji IV, oparta na innym pomyśle fakturalnym: 
Już po zanotowaniu całego utworu Chopin skreślił tę wariację (bez kończącego ją Tutti), a na końcu rękopisu dopisał jej nową, ostateczną redakcję, precyzyjnie oznaczając miejsca, w których dopi­sany tekst należy wstawić do całości. W ApI wersja wykreślona w A zachowała się w jeszcze wcześniejszej postaci, ze śladami kilkakrotnego opracowywania pewnych fragmentów.
Biorąc pod uwagę, że:

  • odmienna faktura obu wersji wyklucza jakąkolwiek wymienność ich poszcze­gólnych fragmentów,
  • opisana wyżej, wprowadzona w A zmiana ma charakter ostateczny,

zarzuconą przez Chopina wersję tej wariacji omawiamy osobno – patrz Wariacja IV, wersja pierwotna. Tam też znajdują się transkrypcje – graficzna i merytoryczna – zapisu ApI.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A

t. 228-239

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Pierwotna redakcja partii solowej tej wariacji, zapisana jako jedyna w ApI, a skreślona w A, jest omówiona osobno jako Wariacja IV, wersja pierwotna.  

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A

t. 297-298

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk od e3 i 2 kliniki w ApI

Łuk do f3 i klinik f3 w A

EZTU = łuk i klinik f3

Łuk do e3 i 2 kliniki w Wn (→Wf,WfSB)

EZnieU = łuk i 2 kliniki

Łuk do e3 i klinik f3 w Wa

EZnieU bez klinika e3
..

Sięgająca f3 końcówka łuku A była najprawdopodobniej dopisana później, zastępując wcześniejsze oznaczenia, analogiczne do poprzednich dwóch figur (kropkę staccato i łuk do ostatniej szesnastki t. 297). Nie jest jasne, dlaczego tego wyraźnego zapisu nie odtworzono w Wn (→Wf,Wa). Być może wpłynęło na to rozplanowanie tekstu, w którym t. 298 rozpoczyna nową linię. Ingerencja Chopina wydaje się tu mało prawdopodobna.
Brak klinika w Wa to zapewne przeoczenie.
Niejasny zapis ApI może być nałożeniem dwóch wersji – wcześniejszej z dwoma klinikami (co pomijając inny rodzaj znaku staccato, odpowiada pierwotnej wersji A) i późniejszej, w której e3-f3 są połączone łukiem, co odpowiada wersji ostatecznej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Adiustacje Wn

t. 308-309

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Poprawki i skrobania widoczne w A pokazują, że Chopin początkowo objął łukiem tylko sekstolę szesnastek. Podobne przekształcenia konwencjonalnych łuków związanych z zapisem grup nieregularnych w łuki motywiczne spotykamy także w innych utworach Chopina, np. w Etiudzie c op. 10 nr 12, t. 52-62.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Łuki "triolowe"

t. 338

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Notacja A

EZnieU1

Notacja Wn (→Wf,Wa)

EZTU
..

Podział na głosy partii l.r. jest w A nieregularny i miejscami trudny do zrealizowania w druku. Wydaje się to być rezultatem wprowadzania nie do końca przemyślanych zmian w notacji pierw­szych dwóch ósemek – Chopin przypuszczalnie wyszedł od zapisu jednogłosowego , z którego na 1. mierze wydzielił następnie dwa górne głosy. Prostszą notację Wn (→Wf,Wa) trzeba w tej sytuacji uznać za ulepszenie, mimo że nie ma pewności, czy pochodzi ona od Chopina. W każdym razie kompozytor nie zakwestionował jej, korygując w Wf ostatnią ósemkę – patrz następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Poprawki A , Adiustacje Wn