mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 337

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez wskazówki w ApI i Wf

Wskazówka instrumentacji w A (→Wn→Wa,WfSB)

Wskazówka instrumentacji w A (→Wn→Wa,WfSB)

Wskazówka instrumentacji według A (→Wn→Wa,WfSB)
..

Wskazówkę dotyczącą instrumentacji podajemy w tekście głównym pełnym słowem, jak jest w A. W Wn (→Wa,WfSB) zastosowano skrót Fl., czego nie traktujemy jako niezależny wariant. Brak wskazówki w Wf można by złożyć na karb zmian wprowadzonych w podkładzie do tego wydania – patrz sąsiednia uwaga. Mniej prawdopodobne wydaje się, by Chopin celowo pominął tę informację – chociaż dolny głos oktaw pr.r. w wersji Wf nie odpowiada żadnej partii instrumentalnej orkiestry, górny głos pozostaje odpowiednikiem partii fletów. Można nawet uważać, że ponieważ w tej wersji właśnie głos fletowy został wzmocniony kosztem innych instrumentów nieuwzględnionych w wyciągu, wskazówka jest tym bardziej uzasadniona.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 338

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Notacja A

EZnieU1

Notacja Wn (→Wf,Wa)

EZTU
..

Podział na głosy partii l.r. jest w A nieregularny i miejscami trudny do zrealizowania w druku. Wydaje się to być rezultatem wprowadzania nie do końca przemyślanych zmian w notacji pierw­szych dwóch ósemek – Chopin przypuszczalnie wyszedł od zapisu jednogłosowego , z którego na 1. mierze wydzielił następnie dwa górne głosy. Prostszą notację Wn (→Wf,Wa) trzeba w tej sytuacji uznać za ulepszenie, mimo że nie ma pewności, czy pochodzi ona od Chopina. W każdym razie kompozytor nie zakwestionował jej, korygując w Wf ostatnią ósemkę – patrz następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Poprawki A , Adiustacje Wn

t. 339

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A i większości wydań nie ma  przywracającego es2. Oczywistego w tym kontekście harmonicznym błędu Chopina (typowego dla niego) dowodzi  w partii fortepianu ApI i partia orkiestry – odpowiedni znak znajduje się w partii 1. klarnetu. Bemol dodano tylko w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 339-340

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy znaki ostrzegawcze –  przed es1 w t. 339 i es2 w t. 340 oraz  przed g2 w t. 339. Znaki takie dodawano również w pierwszych wydaniach:

  • w Wa  przed g2 w t. 340,
  • w WfSB  przed es2 i  przed g2 w t. 340,
  • w Wn3  przed es1 w t. 339 i es2 w t. 340.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje WfSB

t. 339

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w Api i A

EZnieU

Bez ozdobnika w Wn (→Wf,Wa)

Tu bez kliszy 
..

Trudno stwierdzić, jak doszło do pominięcia znaku  w wydaniach. Przeoczenie sztycharza byłoby najprawdopodobniejszym wyjaśnieniem – znak w A jest mały i wciśnięty pomiędzy wiązanie a wskazówkę Clarin[etto] – gdyby nie to, że ozdobnika tego nie ma w żadnym źródle partii orkiestry, ani w ApI, ani w Wnork (→Wfork). W tekście głównym podajemy wersję opublikowaną, ponieważ:

  • Chopin mógł usunąć  lub zaakceptować jego brak w Wn1, które przypuszczalnie zostało przez niego skontrolowane.
  • Chopin mógł zaakceptować brak ozdobnika w Wf1, które z całą pewnością było przez niego korygowane (prawdopodobnie zarówno służący mu za podkład egzemplarz Wn1, jak i samo wydanie). Jest to tym bardziej prawdopodobne, że w dwóch poprzednich taktach kompozytor wprowadził istotną zmianę w partii pr.r.

Niewątpliwie autentyczną wersję z ozdobnikiem można traktować jako równorzędny wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn