mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Zmiany akompaniamentu

t. 46-47

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Tercje w ApI

Tylko b (b1) w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

W wersji ostatecznej Chopin nieznacznie uprościł fakturę, rezygnując na początku tych taktów z nut g1 i g2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu

t. 49

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Półnuta w ApI

Ćwierćnuta w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Przy uwzględnieniu pedalizacji wpisanej tylko w wersji ostatecznej, ale z pewnością przewidywanej (w podobnym kształcie) także na etapie pisania ApI, powyższa różnica wartości rytmicznej akordu nie ma praktycznego znaczenia.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu

t. 50

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuta w ApI

Pauza w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

W wersji ostatecznej Chopin dokładniej skorelował partie obu rąk – motyw basu rozpoczyna się wraz zatrzymaniem opadającego ruchu figuracji pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Wersja ApI, interpretacja kontekstowa

Wersja ostateczna w A, interpretacja kontekstowa

Wersja ostateczna w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Główna, tematyczna część kadencji kończącej Introdukcję ma w ApI postać dość wyraźnie odbiegającą od wersji ostatecznej, zarówno w szczegółach notacji, jak i w proporcjach rytmicznych pochodów tercji pr.r. i motywów tematu w l.r.:

  • Zachowany jest podział na takty.
  • W pierwszych dwóch z tych taktów większość szesnastek pr.r. powiązana jest w grupy po 6 nut (triole oznaczone są łukami i cyframi). W ostatnim, czwartym takcie grupy sześcionutowe wskazane są łukami, a triole wiązaniami.
  • Powtarzające się grupy tercji oznaczone są skrótowo znakami //.
  • Motywy tematu zbudowane są z dwukrot­nie krótszych wartości rytmicznych (z za­chowaniem szesnastki jako najkrótszej wartości). Powoduje to, że mimo skrócenia całego fragmentu o 12 triol pr.r., w partii l.r. główny motyw tematyczny występuje 3, a nie 2 razy.
  • 8. triola pr.r. ma odmienny rysunek melo­dyczny; podobnie 24 triola (odpowiednik 32. trioli wersji ostatecznej).

Jeśli chodzi o wersję ostateczną, zapis A różni się bardzo nieznacznie od wersji wydań:

  • Brak w nim łuku nad przednutkami two­rzącymi 9. arpeggio, co jest oczywistym przeoczeniem Chopina, uzupełnionym być może przez niego w Wn1.
  • Brak też "przypominających" znaków stac­cato nad 13. triolą szesnastek, która w Wn (→Wa,WfSB) przypada na początku 2. linijki tego rozszerzonego taktu. Także to uzupełnienie może pochodzić od Cho­pi­na, który w ApI dopisał kliniki nad 9. triolą, jakby przypominając na początku 2. taktu o artykulacji wskazanej na początku tego fragmentu określeniem staccato.

W obu wypadkach w tekście głównym idziemy za wersją wydań, o dużym prawdopodobieństwie autentyczności.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej , Zmiany długości fraz

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuta i arpeggio w ApI

Ósemka i ćwierćnuta w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Zapis zakończenia odcinka z charakterystycznym pochodem triol dwudźwięków pr.r. ma w ApI jakby szkicowy charakter. Ćwierćnuta w pr.r. nie budzi wątpliwości, ale interpretacja zanotowanego drobnymi nutami pasażu-arpeggia l.r. jest niepewna. Patrz też następne uwagi.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu