mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 50

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A

! miniat: wycinek te 3 miary (2-4), tylko górna 5-linia.              EZnieU

Akcenty długie w Wn1 (→Wn2,Wf)

EZTU

Krótkie akcenty w WfSB

zamiast długich

Pionowe akcenty w Wa

Bez znaków w Wn3
..

Odtwarzamy notację A, w której długości akcentów regularnie maleją, co może sugerować np. zmniejszanie ich siły wraz z calando. Tego rodzaju pisownię plastyczną odnajdujemy w bardziej rozbudowanej postaci w Polonezie f WN 12, w autografie którego w t. 79 pojawia się oznaczony diminuendo postęp 6 nut opatrzonych coraz krótszymi akcentami. Przy trzech tylko akcentach nie jest jednak pewne, czy Chopin rzeczywiście chciał w ten sposób zasugerować pianiście jakąś ideę wykonawczą, toteż w tekście głównym interpretujemy te znaki standardowo, jako niedokładnie zapisane akcenty długie. Tak też odtworzono je w Wn1 (→Wn2,Wf1). Krótkie akcenty w WfSB i pionowe w Wa to dowolne zmiany, a pominięcie znaków w Wn3 – błąd.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności A

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez znaku w ApI i A

! miniat: wycinek A, ten akord z całym ppp, obie pięciolinie.              Tu bez kliszy 

Akcent długi w Wn (→Wf)

nad kwintą F-c

Krótki akcent w Wa i WfSB

tam gdzie długi
..

Akcent długi dodany w Wn1 można by uważać za adiustację lub nawet korektę Chopina, gdyby nie pojawiające się w tym samym miejscu . Opatrzony tą wskazówką dynamiczną akord stanowi zakończenie długiego, trwającego od początku tego rozszerzonego taktu diminuenda, tak iż zaakcentowanie go byłoby sprzeczne z wyraźnie przez Chopina wskazaną ideą całkowitego wyciszenia i uspokojenia muzyki. Redakcja uważa za prawdopodobne, że doszło tu do pomyłki "symetrycznego odbicia" – akcent, który miał być umieszczony pod laseczką ćwierćnuty es1 po półnutowym akordzie, wydrukowano nad laseczką kwinty F-c przed tym akordem. Biorąc to pod uwagę, akcentu tego w tekście głównym nie podajemy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wn

t. 194

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

> w A

i  w Wn (→Wf,Wa)

w WfSB
..

Krótki akcent, który w A towarzyszy znakowi  nad d2 został w Wn odtworzony jako akcent długi nad e2. To zapewne pomyłkowe odczytanie powtórzono w pozostałych wydaniach z wyjątkiem WfSB.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych

t. 302

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 po  w A

! miniat: wycinek.                   EZTU

Akcent długi pod f w Wn (→Wf1→Wf2)

EZnieU1

Akcent krótki w Wa i WfSB
..

Krótki znak  można traktować jako akcent stowarzyszony z początkowym  lub widełki diminuendo, co zresztą w tym kontekście nie wpływa praktycznie na znaczenie tego znaku. Natomiast umieszczenie go pod 1. szesnastką f, jak jest w Wn (→Wf,Wa), z pewnością jest sprzeczne z zapisem A i intencją Chopina. Różnice długości znaku w poszczególnych wydaniach odpowiadają zapewne różnym jego interpretacjom przez sztycharzy: ci, którzy uznali go za akcent, dali krótki akcent (Wa i WfSB), natomiast diminuendo przybrało formę akcentu długiego, który figuruje w Wn (→Wf1→Wf2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa