Artykulacja, akcenty, widełki
|
t. 371
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym odtwarzamy ściśle 5 zróżnicowanych znaków staccato zapisanych w A. Wersja wydań to najprawdopodobniej skutek podwójnej adiustacji Wn1 – ujednolicenia oznaczeń (patrz t. 271-272) i dodania klinika nad 6. ósemką. Pozostawienie ostatniej ósemki bez oznaczenia można istotnie uznać za niedopatrzenie Chopina, tak iż w dodaniu klinika, sądząc z jego odmiennego kroju, wprowadzonego dopiero w korekcie Wn1, można upatrywać ingerencji Chopina. Użycie klinika, a nie kropki byłoby wówczas kompromisem uwzględniającym realia już wydrukowanego egzemplarza korektowego z samymi klinikami w tym takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki |
||||||||
|
t. 375
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Dodanie klinika w partii l.r. uważamy za trafne doprecyzowanie artykulacji niezależnie od tego, czy zrobiono to na polecenie Chopina, czy nie. W ApI znaków staccato nie ma ani w tym miejscu, ani w następnym takcie, a łuk nad tymi taktami (patrz t. 376) dowodzi, że nie było to tylko spowodowane roboczym charakterem rękopisu, ale Chopin najprawdopodobniej nie myślał jeszcze wtedy o takim sposobie wykonania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
|
t. 377
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Trzy ostatnie znaki staccato mają w ApI postać kropek, a nie kliników, jak pierwsze trzy i jak jest w wersji opublikowanej. Różnica między oznaczeniami pierwszej i drugiej połowy taktu dotyczy także łuków – patrz następna uwaga. Wszystkie te oznaczenia występują tylko w partii pr.r. i tylko w tym takcie, tak iż wydaje się, że Chopin sprawdzał tu, jak wyglądają rózne warianty oznaczeń tej figuracji. Gdy się ostatecznie zdecydował na kliniki i dwunutowe łuki, wpisał je w A w całym pasażu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Kliniki |
