mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 319-320

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Nuty normalnej wielkości w ApI i A (→Wn→Wa,WfSB)

EZnieU (zrobione tylko 319, trzeba było rozsuwać niektóre nuty)

Drobne nuty w Wf

TGTU

Alternatywna wersja Wf

! miniat: Corel na wzór poprzednich wariantów.          EZnieU1 
..

W każdym z tych taktów zapis górnych nut 6 kolejnych tercji drobniejszą czcionką został wprowadzony – z pewnością przez Chopina lub w uzgodnieniu z nim – w Wf1 (→Wf2). W całej swej twórczości Chopin tylko 2 razy opublikował tak zanotowaną, ułatwioną wersję alternatywną, zresztą w bardzo podobnym kontekście opadającego, chromatycznego postępu akordów sekstowych, w których środkowe nuty, wykonywane l.r. wraz z dolnymi, można opuścić. Zapis taki pojawia się w Grand Duo Concertant na fortepian i wiolonczelę Dbop. 16, t. 247-250. Znamienne, że paryskie edycje obu tych utworów ukazały się w 1833 r., być może więc praca nad Grand Duo podsunęła Chopinowi pomysł wprowadzenia podobnego rozwiązania także w Wariacjach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 327

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W Wn1 (→Wf1,Wa1→Wa2) nie ma znaków chromatycznych przed kwintą na 2. ósemce taktu, co dałoby B-f. Przeoczenie poprawiono w Wn2 (→Wn3,WfSB), Wf2 i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 334-335

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuki do his i a1 w A i Wf

EZTU

Łuki do a1 i fis1 w Wn1 (→Wn2), możliwa interpretacja

Łuki do his, fis1 i a1 w Wa, możliwa interpretacja

Łuki do his i fis1 w WfSB, możliwa interpretacja

Łuki do his i fis1 w Wn3, możliwa interpretacja
..

T. 335 rozpoczyna w Wn, WfSB i Wa nową linię, co spowodowało zniekształcenie łuków kończących się na 1. ósemce tego taktu. W transkrypcji graficznej odtwarzamy zapisy tych wydań bez zmian, natomiast w transkrypcji merytorycznej (wersja "redakcja") podajemy ich najbardziej prawdopodobną, naszym zdaniem, interpretację. W tekście głównym odtwarzamy niebudzącą żadnych wątpliwości notację A i Wf (notacja Wf mogła być wynikiem interwencji Chopina w egzemplarzu Wn1 służącym mu za podkład, gdyż odgadnięcie właściwej wersji na podstawie zapisu Wn jest trudne i nie udało się adiustatorom Wa ani WfSB).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje WfSB

t. 337-338

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

ApI

EZnieU3

A

EZnieU 2 takty pr.r.

Wn (→Wa,WfSB)

EZnieU1

Wf
..

Znacznie zmodyfikowana w stosunku do pozostałych źródeł wersja pr.r. została w Wf z pewnością wprowadzona przez Chopina (brak widocznych śladów zmian dokonywanych w druku sugeruje, że Chopin wprowadził ją już w podkładzie, czyli egzemplarzu Wn1). Jako najpóźniejszą wersję autentyczną podajemy ją w tekście głównym. Dodajemy tylko widełki  w t. 338 – znak widnieje w A, lecz został przeoczony w Wn, tak iż jego nieobecność w Wf nie była najprawdopodobniej zamierzona (w t. 337 Chopin uwzględnił analogiczny znak w swojej korekcie Wf1).

jeszcze uzupełnić o wersje ApI i wspomnieć o różnicach a-Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf

t. 337

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

2. i 3. miarę l.r. podajemy w notacji Wf, którą można uważać za udoskonaloną pisownię A (w A nie ma kropki przedłużającej ćwierćnutę fes1). W Wn (→Wa,WfSB) wszystkie ósemki dolnego głosu są trójdźwiękami, gdyż ich laseczki sięgają do fes1, co nie odpowiada zapisowi A i jest przypuszczalnie niedopatrzeniem sztycharza. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf