Notacja ApI ma wyraźnie roboczy charakter i sama w sobie nie stanowi realnej alternatywy w stosunku do notacji A i wydań. Pozostaje jednak kwestia synchronizacji partii obu rąk – zapis z przednutkami sugeruje wykonanie ich uprzednio, tak by zapisane jako ósemki najwyższe nuty arpeggiów, d1-es1-d1, wypadały równocześnie z odpowiednimi szesnastkami pr.r., b1-c2-d2. Natomiast pisownia ApI nakazuje uderzanie na początku każdej miary taktu nut basowych, B-F-B (zakładając, że 2. i 3. arpeggio należy wykonać tak jak pierwsze). Być może więc grupy przednutek wersji ostatecznej należy wykonywać w podobny sposób, uderzając na początku kolejnych miar taktu pierwszą z odpowiedniej grupy przednutek.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Zmiany akompaniamentu
notacja: Rytm
