ApI
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 377-381

Łuk w ApI, odczyt dosłowny

Łuk w ApI, interpretacja kontekstowa

Bez łuku w pozostałych źródłach

Łuk w ApI urywa się na końcu strony, wyraźnie za końcową kreską taktową t. 379. Niemal na pewno łuk miał więc objąć cały końcowy pasaż, co proponujemy jako interpretację kontekstową tego łuku. Nie jest jasne, czy Chopin przewidywał kiedykolwiek użycie tego łuku w zestawieniu z krótkimi łukami i znakami staccato wersji ostatecznej (pełniłby on wtedy funkcję łuku frazowego). Długi łuk był bowiem wpisany prawdopodobnie w innym czasie niż pozostałe, widoczne w t. 377 znaki ApI – przypuszczalnie wcześniej. Wskazuje na to wyraźna różnica grubości linii, sugerująca użycie innego pióra.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.