op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 2, Wariacje, całość
Tak jak w całych Wariacjach, Chopin, pisząc A, traktował przygodne znaki chromatyczne prawie tak, jak przykluczowe – uważał je za obowiązujące we wszystkich oktawach na danej pięciolinii i w danym kluczu. W partii pr.r. ostatnim wpisanym znakiem jest więc 
dis1, a w partii l.r. brakuje krzyżyków Dis, fis i wszystkich od dis2 począwszy. Wszystkie potrzebne znaki – przy uwzględnieniu ich działania także na położone na tej samej wysokości nuty pod przenośnikiem oktawowym – dodano już w Wn (→Wf,Wa, w tym ostatnim dodano także znaki nutom pod przenośnikiem).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Wysokość
