op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 2, Wariacje, całość
W figuracjach pr.r. Chopin uważa przygodne znaki chromatyczne za obowiązujące także w sąsiednich oktawach. W A nie ma więc bemoli przed 9., 12. i 15. szesnastką w t. 298 (as2, des3, ges3), 14. szesnastką t. 299 (des3) oraz 2. i 18. szesnastką t. 300 (des1, ces1). Wszystkie potrzebne znaki dodano już w Wn (→Wf,Wa).
W ApI znaków jest więcej niż w A, zarówno koniecznych (3., 4. i 6. spośród wymienionych wyżej, przy pominiętych bemolach des2 w t. 299 i as1 w t. 300), jak i niepotrzebnie powtarzanych (bemole ges2 na końcu t. 298 i ces2 na 3. mierze t. 300 oraz 
a2 w t. 299), a także ostrzegawczy przed a1 w t. 299).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Wysokość
