op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 2, Wariacje, całość
Górne nuty akordów na 2. mierze taktu, d1-f1, zapisane są w A (→Wn→Wf,WfSB) na górnej pięciolinii, przez co weszły w zasięg przenośnika oktawowego partii pr.r. Gdyby przenośnik miał ich dotyczyć, niemożliwe byłoby wykonanie ich l.r., na co jednoznacznie wskazują wspólne z kwartami f-b laseczki i wiązanie. Niezręczna pisownia jest zapewne echem pierwotnej wersji tego Tutti, zapisanej w ApI. Przyjętą w tekście głównym, jednoznaczną pisownię wprowadzono także w Wa.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności A
notacja: Wysokość
