Zarówno w ostatnim akordzie l.r., jak i w pasażu pr.r. na 4. mierze taktu ani w ApI czy Af, ani w A (→Wn1→Wf,Wa) nie ma żadnych znaków chromatycznych przed nutami g/ges w różnych oktawach. Wprawdzie ges z harmonicznego punktu widzenia byłoby możliwe, jednak przeoczenie kasowników jest w tym kontekście znacznie prawdopodobniejsze:
- po zmianie znaków przykluczowych Chopin nie był pewien, które z nich naprawdę obowiązują – świadczą o tym postawione w ApI w t. 255-259 liczne niepotrzebne bemole przed des, ges, as, a nawet es i b; w A pozostał jeszcze bemol przed B na końcu t. 255 i przed ges2 w t. 256;
- czterodźwięki zmniejszone należały do ulubionych akordów młodego Chopina.
Rozstrzygającego argumentu za g dotarcza partia orkiestry – w głosie drugich skrzypiec występuje g, a skrzypce nie mogły oczywiście grać w tym miejscu ges.
Kasowniki dodano najwcześniej w Wn2 (→WfSB), w sumie 4 znaki podwyższające ges1 na g1 w l.r. oraz ges2, ges1 i ges na g2, g1 i g w pr.r. Pominięty 
przy 2. trzydziestodwójce (g3) dodano w Wn3, w którym jednak przeoczono znak przed przedostatnią trzydziestodwójką, g.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn, Błędy A, Ostatni znak przykluczowy
notacja: Wysokość