Wn2
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 39-40

Podobnie jak w t. 35-36, Chopin pominął w A niektóre niezbędne znaki chromatyczne przede wszystkim w t. 40 –  des2 i  e2 w pr.r. oraz  e1 i  des2 w l.r. (użycie znaków w t. 39 jest ze względu na przenośnik oktawowy nie w pełni skodyfikowane, co powoduje, że  przed e3 i  przed des2 można uznać za niekonieczne). Wszystkie potrzebne znaki – z zastrzeżeniem jak w nawiasie powyżej – dodano już w Wn1 (→Wf1,Wa,Wn2Wn3). W Wa dodano jeszcze  des2 przed 6. szesnastką t. 39.
W WfSB powtórzono znaki Wn1, z tym że przed 6. szesnastką t. 39 umieszczono  zamiast , co dało błędne es1, a przed 8. szesnastką tego taktu dodano  des2, co nie ma sensu – znak, jeśli już uzna się go za potrzebny, powinien się znaleźć przed 6. szesnastką.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Adiustacje Wf, Niedokładności A

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Jagiellońska, Kraków