A
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 25-27

Akcenty długie w A (→WnWf)

! miniat: wycinek t. 25, tylko dolna 5-linia.                TGTU = 5 długich

Pionowe akcenty w Wa

5 zamiast długich

Pięć akcentów nad kolejnymi podstawami basowymi ma w A różną, malejącą długość, jednak widać, że jest to niedokładność zapisu, gdyż tylko ostatni z nich można by w innym kontekście uznać za krótki. W Wn1 (→Wn2,Wf) akcenty również nie są jednakowe, ale i tu jest to zapewne spowodowane czynnikami natury graficznej – najkrótszy znak, nad es, jest wciśnięty pomiędzy nuty górnego głosu i nie mógł być dłuższy. Długie są także akcenty w Wn3, a i te w WfSB można za takie uznać. Natomiast w Wa zastąpiono akcenty poziome pionowymi, co jest częstą dowolnością wydawnictw Wessla, podobnej zmiany dokonano np. w całej tej linijce, jeszcze w t. 25 (patrz sąsiednia uwaga) i 27.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Österreichische Nationalbibliothek, Wiedeń