Wysokość
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- …
- 27
- Następna »
t. 85-89
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Chopin pominął w A bemole obniżające a na as w t. 85 i 89, a także obniżający a1 na as1 w t. 89. Niedokładną notację powtórzono bez zmian w Wf (→Wa1), a w t. 85 także w Wa2. Pozostałe wydania – Wn i Wa3 – mają poprawny tekst. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
|||||
t. 93
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
W A nie ma podwyższającego es1 na e1. Oczywistą niedokładność poprawiono w Wf (→Wn,Wa). Charakterystyczne, że przed 4. ósemką, e3, był w A wstawiony pomiędzy już zapisane główki nutowe. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A |
|||||
t. 95-102
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
W t. 95-96 i 99-102 w A pominięto kilka kasowników przed nutami e (w różnych oktawach). Oczywiste niedokładności poprawiano w kolejnych wydaniach, przy czym w pełni poprawną notację mają tylko Wn i Wa3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
|||||
t. 99
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Zapisane w A, dolne nuty ćwierćnut dolnego głosu zostały usunięte w korekcie Wf (→Wn,Wa), z pewnością przez Chopina. W analogicznej sytuacji w t. 199 Chopin wykreślił dolne nuty akordów już w A, tak więc omawianą korektę Wf można uznać za świadectwo przeoczenia odpowiedniej poprawki na etapie pisania A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca |
|||||
t. 100
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Wersja Wn to najprawdopodobniej efekt adiustacji – wobec podobieństwa początku tego motywu do poprzednich figur, uznano autentyczne c1 za pomyłkę. Wersję tę wprowadzono także w Wa3, zapewne na podstawie któregoś z Wn. Zbiegiem okoliczności, kilka lat później taką właśnie pomyłkę – półnuta c1 zamiast d1 w podobnym kontekście harmonicznym – faktycznie popełniono w Wf1 Ballady F op. 38, t. 203. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- …
- 27
- Następna »