Zagadnienia : Niedokładności Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »
t. 68-69
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Moment rozpoczęcia łuków l.r. jest w tych taktach niepewny. W A łuki wydają się biec od 2. ćwierćnuty taktu, ale interpretacja A na podstawie fotografii jest zawsze obarczona ryzykiem błędu. Z drugiej strony sztycharz Wf (→Wn,Wa) w wielu miejscach stawiał łuki rutynowo, dopasowując je do struktur rytmicznych (np. w t. 32-33, 35 czy 37-39). W tekście głównym przyjmujemy rozwiązanie mieszane, w którym za niedokładny uznajemy tylko łuk A w t. 69 (por. niebudzący wątpliwości łuk w identycznym t. 77). Wersje źródłowe można uważać za równorzędne warianty. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A |
|||||||||||||
t. 72
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Drugi znak w tym takcie jest w Wf (→Wa) niemal na pewno umieszczony niedokładnie. Wskazuje na to porównanie z analogicznymi figurami w następnych taktach. Odpowiednie przesunięcie znaku wprowadzono w Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||||||
t. 80
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Umiejscowienie pierwszego znaku nie tłumaczy się harmonicznie w tym miejscu, totez uważamy je za niedokładne. Niedokładności przy odczytywaniu oznaczeń pedalizacyjnych wpisywanych przez Chopina, zarówno w autografach, jak i korektach wydań, nie są rzadkie – por. np. t. 72. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||
t. 102-104
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Z sześciu znaków i wpisanych w A odtworzono w wydaniach tylko trzy, z tego dwa w t. 103 niedokładnie – w A znaki są wyraźnie dłuższe w t. 102 niż w następnych. W naszej transkrypcji oddajemy to, interpretując znaki w t. 103-104 jako akcenty długie, gdyż mimo znacznych rozmiarów dotyczą one tylko półnut gis1-gis2 (w t. 102 sięgają aż do półnut fis1-fis2). W każdym razie wszystkie te znaki dynamicznie i wyrazowo podkreślają półnuty gis1-gis2, a ewentualne zróżnicowanie sposobu, w jaki to zostanie osiągnięte, pozostawia się wyczuciu wykonawcy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wf |
|||||||||||||
t. 124
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Wyraźny akcent długi nad akordem l.r. jest ze względu na wysoką pozycję akordu wpisany w A częściowo na górnej pięciolinii, przez co w Wf (→Wn,Wa) połączono go z partią pr.r.. Spowodowało to także przesunięcie znaku w poziomie, tak iż w Wf wygląda on jak akcent długi pod ósemką dis3. Tak też go zrozumiano w Wn, zmniejszając go jednak do rozmiarów zwykłego, krótkiego akcentu. W Wa uznano znak za krótkie diminuendo i jeszcze nieco przesunięto w lewo. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności A |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »